[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Zwycięstwo mocarstw Osi na Bałkanach udaremniło na razie próbę wciągnięcia Niemiec w długotrwałą wojnę na południowym wschodzie.Umożliwiłoby to armiom sowieckim zakończenie koncentracji sił, a tym samym zwiększyło ich 'gotowość do wojny, której celem ostatecznym miało być pokonanie Rzeszy Niemieckiej i Włoch na spółkę z Wielką Brytanią i przy udziale spodziewanych dostaw sprzętu ze Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej.Moskwa nie tylko złamała porozumienie, którego wyrazem był pakt o przyjaźni, ale zdradziła je w obrzydliwy sposób.Narodzie niemiecki, w tym momencie odbywają się działania wojskowe, które swoimi rozmiarami i potęgą przewyższają wszystko,co świat dotychczas oglądał14.Mieliśmy ogromne trudności z ukryciem mobilizacji naszych wojsk przed Rosjanami.Nie najmniejszą trudnością była stała kontrowersja pomiędzy agendami Mullera i Canarisa w odniesieniu do działalności ukraińskich przywódców nacjonalistycznych, Melnika i Bandery, na obszarach przyfrontowych.Wywiad wojskowy pragnął oczywiście wykorzystać usługi ukraińskich grup narodowościowych, ale Muller się temu sprzeciwiał, twierdząc, że przywgdcy ci realizują własne cele polityczne w sposób nie uzgodniony z wła-14 Podziwiać należy tu tupet Schellenberga, który w swoich napisanych po wojnie “Wspomnieniach" przytacza przeznaczoną dla Hitlera proklamację, składającą się w całości z propagandowych kłamstw.Szczególnie cynicznie, w świetle popełnionych później na obszarach ZSRR zbrodni, brzmiały zwłaszcza pierwsze słowa tej proklamacji: Naród niemiecki nigdy nie żywił uczuć wrogości do narodów Związku Radzieckiego.153dzami, co powoduje zaniepokojenie dużej części ludności polskiej15.Starałem się trzymać z dala od tej kontrowersji, tym bardziej że spotkania dotyczące tych kwestii były niezwykle długie i obfitowały w złośliwą wymianę zdań.W tym też czasie wyszły na jaw niewiarygodne stosunki panujące w wywiadzie zagranicznym (Amt VI).W wyniku zarządzeń Heydricha wielu członków tego wydziału dyscyplinarnie zwolniono i wspomniano o możliwości wytoczenia "spraw karnych przeciwko niektórym z nich.Heydrich zlecił szefom wydziału, Mullerowi i Streckenbachowi16, przeprowadzenie czystki; skorzystali z tej okazji, aby dać upust swoim zastarzałym antagonizmom wobec tej sekcji naszego wywiadu.Wykonali polecenia Heydricha z niezwykłą bezwzględnością, która ukazała mi, czego mogłem się po nich spodziewać, gdyby nadarzyła się im okazja wystąpienia przeciwko mnie.Zawodowe niedociągnięcia członków wydziału były poważniejsze od ich osobistych wykroczeń, ale nawet najostrzejsze środki karne nie mogły tutaj przynieść wyników.Byłem bardziej niż kiedykolwiek przekonany, że jedynie zupełna rekonstrukcja wydziału może przynieść jakieś skutki.Lecz sam fakt, że należało takiej rekonstrukcji dokonać w toku działań wojennych, niejako na oczach wrogich służb wywiadowczych, i to, że dokonywali jej ludzie nie mający pojęcia o potrzebach służby wywiadowczej, z pewnością nie ułatwiał nam zadania.Jest rzeczą charakterystyczną, że w tym właśnie okresie Muller dokonał pierwszej otwartej próby zamachu na samą egzystencję naszej organizacji.Nalegał na Heydricha, aby zupełnie rozwiązał15 Nie chodziło tu bynajmniej o Polaków.Nacjonaliści ukraińscy byli na żołdzie hitlerowskiego wywiadu od początku lat trzydziestych.Dlatego też Mul ler uważał, że obiecywanie im czegokolwiek (co było intencją Canarisa) jest zupełnie niepotrzebne.Ze swojego punktu widzenia szef gestapo miał rację.Nawet rozpędzenie przez Niemców utworzonego we Lwowie Komitetu Ukraińskiego nie przeszkodziło późniejszemu masowemu napływowi faszystów ukraińskich do Dywizji SS “Galizien".16 B.Streckenbach był w tym czasie szefem Amtu I RSHA (Administracja i Prawo, któremu podlegały sprawy personalne), H.Muller zaś Amtu IV, noszącego nazwę Urzędu Zwalczania i Rozpoznania Przeciwnika, a stanowiącego w istocie dawną gestapo.154Amt VI i wyrzekł się koncepcji służby wywiadowczej, działającej jako jednostka wydzielona, a zamiast tego skoncentrował się na służbie rozpracowującej wroga w ramach Amtu IV — własnego wydziału Mullera.Tego wieczoru Heydrich polecił, abym się do niego zgłosił.Powtórzył mi w ogólnych zarysach plan zaproponowany przez Miillera i dodał sarkastycznie: Ten Muller to tylko mały urzędnik policji, nic więcej.Prosił mnie, abym rozważył całą sprawę bardzo gruntownie i rzekł: Powziąłem już ostateczną decyzję.Po rozpoczęciu kampanii rosyjskiej mianuję pana zastępcą szefa Amtu VI, a następnie, po dwóch tygodniach, zostanie pan szefem całego wydziału
[ Pobierz całość w formacie PDF ]