[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.z inicjatywy hetmanaStanisława Koniecpolskiego, nazywana kluczem do Zaporoża , óiś w granicach miasta Dniepropietrowska.��u y (ukr.: próg) naturalna zapora skalna na rzece, uniemożliwiająca swobodną żeglugę; kraina po-niżej porohów Dniepru nazywała się Niżem albo Zaporożem i była zamieszkana przez społeczność Kozakówzaporoskich.��v p c największa wyspa na Dnieprze, na wysokości óisiejszego miasta Zaporoża, w XVII w.naChortycy znajdował się ośrodek Kozaków rejestrowych.��v � icz wędrowna stolica Kozaków Zaporoskich, obóz warowny na jednej z wysp dolnego Dnie-pru.Ogniem i mieczem 127 pan Skrzetuski patrzył na nich szeroko otwartymi oczyma i nie rozpoznawał nikogo.A raczej przeciwnie! zdawało się, że ich rozpoznaje, tylko że są mu już zupełnie obojętni.Wtedy ci, co wieóieli o jego miłości dla Heleny, a prawie wszyscy już wieóieli, przy-pomniawszy sobie, w jakim to właśnie są miejscu, spojrzawszy na czarne zgliszcza i siwepopioły zrozumieli wszystko. Od boleści się zapamiętał szeptał jeden. Desperacja men em��v � mu pomieszała dodał inny. Zaprowadzcie go do księcia.Może jak jego zobaczy, to się ocknie!Pan Longinus ręce łamał.Wszyscy otoczyli kołem namiestnika i poglądali na niegoze współczuciem.Niektórzy obcierali łzy rękawicami, inni wzdychali żałośnie.Aż naglez koła wysunęła się jakaś wyniosła postać i zbliżywszy się z wolna do namiestnika położyłamu na głowie obie ręce.Był to ksiąó Muchowiecki.Wszyscy umilkli i poklękali jakby w oczekiwaniu cudu, ale ksiąó cudu nie czynił, jenowciąż trzymając ręce na głowie Skrzetuskiego podniósł oczy ku niebu pełnemu blaskówmiesięcznych i począł mówić głośno: e n e i e in c e i nc i ce n men m eni egn m mn ��v �Tu przerwał i po chwili powtórzył głośniej i uroczyściej: i nCisza zapanowała głęboka. i n powtórzył ksiąó po raz trzeci.Wtedy z ust Skrzetuskiego wyszedł głos niezmiernego bólu, ale i rezygnacji: ic in c e e in e ��v tI rycerz rzucił się na ziemię ze szlochaniem.Aby wyjaśnić, co zaszło w Rozłogach, należy nam się cofnąć nieco w przeszłość, aż doowej nocy, w której pan Skrzetuski wyprawił Rzęóiana z listem z Kudaku��v u do sta-rej kniahini��v v.List zawierał usilną prośbę, by kniahini, zabrawszy Helenę, jechała jaknajśpieszniej do Aubniów��v w pod opiekę księcia Jeremiego, gdyż wojna rozpocznie sięlada chwila.Rzęóian, siadłszy na czajkę��v x , którą pan Groóicki z Kudaku po prochywyprawił, ruszył w drogę i odbywał ją wolno, bo płynęli w górę rzeki.Pod Krzemieńczu-giem��v y spotkali wojska płynące pod woóą Krzeczowskiego i Barabasza, przez hetmanówprzeciw Chmielnickiemu wyprawione.Rzęóian wióiał się z Barabaszem, któremu zarazopowieóiał, jakie niebezpieczeństwa z jazdy na Sicz��w p dla pana Skrzetuskiego wynik-nąć mogą.Prosił zatem starego pułkownika, by po spotkaniu się z Chmielnickim nieomieszkał silnie upomnieć się o posła.Po czym ruszył dalej.Do Czehryna��w � przybyli świtaniem.Tu zaraz otoczyły ich straże semenów��w � pyta-jąc, co by byli za jedni.Odpowieóieli, że z Kudaku od pana Groóickiego z listem dohetmanów jadą.Mimo to wezwano starszego z czajki i Rzęóiana, by szli opowieóieć siępułkownikowi. Jakiemu pułkownikowi? pytał starszy.��v �men men i (łac.) rozum, tu B.lp men em.��v � e n e i e in c e i nc i ce n men m eni egn m m n Ojczenasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje, przyjdz królestwo Twoje, bądz wola Twoja.��v t ic in c e e in e (łac.) jak w niebie, tak i na ziemi.��v u (nazwa z tur.) twieróa nad brzegiem Dniepru, zbudowana w 1635 r.z inicjatywy hetmanaStanisława Koniecpolskiego, nazywana kluczem do Zaporoża , óiś w granicach miasta Dniepropietrowska.��v v ni ini (z ukr.) żona kniazia.��v w nie miasto na Połtawszczyznie, na śr.-wsch
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
