[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Samo wybieranie odpowiednich słów, które odbywa się w szerokim kontekście związków znaczeniowych i różnego rodzaju podobieństw, ma znaczenie dla treści ostatecznie uświadomionej wypowiedzi.Zaznacza, że nie odrzuca całkowicie możliwości sprawdzenia się modelu generatora językowego jako jednego podsystemu.Podaje jednak argumenty, które jego zdaniem przemawiają za istnieniem wielu współdziałających demonów językowych.Problemem wydaje się niemożliwość empirycznego sprawdzenia działania takiego modelu, gdyż wymagałaby ona eksperymentów na mózgu żywego człowieka.Dennettowi muszą wystarczyć argumenty oparte na obserwacji zaburzeń zachowań językowych, które powstają przy uszkodzeniach układu nerwowego.Dopuszczają one jednak możliwość różnych interpretacji.Nowych rozwiązań dostarczyć mogą techniki monitorowania pracy mózgu, podczas różnych aktywności podmiotu.Stary pomysł na język myśli powinien zostać rozwinięty do postaci szczegółowej hipotezy dotyczącej procesów poznawczych.Żadna taka testowalna hipoteza nie została jeszcze zaproponowana.Dennett rozważa hipotetycznie sprowadzenie przekonań do postaci zdań wyrażających postawy propozycjonalne.Zakłada następnie algorytm pozwalający sprowadzić je do stanów komputacyjnych i umiejscowienia ich w hardware organicznego mózgu.Wtedy okazałoby się, że przekonania i inne postawy propozycjonalne są, jak to określił Fodor[77]: “(.) w jakiejś komputacyjnej relacji do pewnej wewnętrznej reprezentacji[78].” Może jednak również okazać się, że dla działania systemu percepcyjnego i motorycznego nie jest potrzebny język myśli.Wyższe funkcje poznawcze, takie jak: planowanie, rozwiązywanie problemów, czy ustalanie przekonań, różnią się od percepcji i działania tym, że wymagają myślenia.Powinny więc wymagać również pewnego języka myśli, formy mózgowego zapisu treści.Alternatywą może okazać się tutaj koneksjonizm.Proponowane przez koneksjonizm sieci połączeń złożone są ze względnie prostych elementów.Dennett podaje kilka różnic pomiędzy takimi sieciami, a tradycyjnymi modelami nauk poznawczych[79]:“rozdzielona” pamięć i przetwarzanie, w których części odgrywają różne, niezwykle wieloznaczne role, i w których ustalenie znaczenia pojawia się tylko “globalnie”, (w skrócie, nie ma zdań (propositions) w określonych miejscach (addresses) w pamięci);żadnej centralnej kontroli, a raczej częściowo anarchiczny system poniekąd współzawodniczących elementów;żadnego złożonego przekazywania wiadomości pomiędzy częściami składowymi;pewne zaufanie do statystycznych własności całości w osiąganiu rezultatów;stosunkowo pozbawione umysłu i niewydajne dokonywanie i niedokonywanie wielu częściowych połączeń lub rozwiązań, aż system po chwili osiągnie stan ustalony – niekoniecznie zgodny z przewidywaną “właściwą” odpowiedzią.Modele koneksjonistyczne są komputacyjne w tym sensie, że realizuje się je przy użyciu podzespołów komputerowych.Zachowanie się każdej części modelu jest dokładnie określona funkcją zachowania się pewnych innych jego części.Modele te różnią się jednak od modeli tradycyjnie pojętych nauk poznawczych tym, że bliższe są naukom neuronalnym niż psychologii.Nie są komputowane zdania (propositions) jakiegoś rachunku predykatów, ani opisy formalne pewnych transformacji gramatycznych, ale na przykład, nowe wartości progowe elementów, które same przez się nie mają żadnego określonego znaczenia, ani semantyki świata zewnętrznego.Na tym poziomie opisu semantyka odnosi się tylko do zdarzeń, procesów, stanów i miejsc w mózgu, w samym tylko systemie komputacyjnym.Na wyższym poziomie opisu przypisujemy własności semantyczne świata zewnętrznego aktywności sieci neuronalnej.Na tym poziomie jednak związki i interakcje pomiędzy elementami semantycznymi nie są komputacyjne, ale jak pisze Dennett, statystyczne, emergentne i holistyczne.Zachowanie się takiej maszyny wirtualnej nie może zostać sformalizowane przy użyciu słownictwa poziomu psychologicznego, które jest komputacją algorytmu wyższego rzędu.Poziom algorytmiczny nie może tutaj, zdaniem Dennetta, przypominać zwykłego języka maszyny.Nie zakłada się bezpośredniego tłumaczenia wyższego poziomu posiadającego semantykę świata zewnętrznego, na niższy poziom algorytmiczny.W modelach koneksjonistycznych hardware dodaje coś, co na wyższym poziomie może zostać przypisane tylko statystycznie.Proponując to Dennett próbuje określić miejsce swego stanowiska, pomiędzy innymi proponowanymi koncepcjami.Rozwiązania proponowane przez Fodora, Sticha i Churchlandów podaje jako przykład eliminatywizmu, z którym się nie identyfikuje.Fodorowi przypisuje podkreślenie bliskiego związku języka myśli z realizmem uwzględniającym postawy propozycjonalne.Zastąpienie psychologii ludowej (folk psychology) teorią syntaktyczną uznaje za właściwe Stichowi, a u Churchlandów zwraca uwagę na przyjętą metodologię.Odróżnia od tych wymienianych dla porównania stanowisk swoje własne
[ Pobierz całość w formacie PDF ]