[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.I w jednej chwili czuje się ona porwana gdzieś ponad samąsiebie, jakby już wyszła z ciała.Potrzeba tu w pierwszych początkach niemałej odwagi, bo biedna duszanic nie wie, co będzie i co się z nią stanie".- W r.20 %7łycia objaśnia Zwięta szeroko ten stan, jegoprzebieg i skutki.(20) Za życia Zwiętego ukazały się już w 1583 r.w Evora Droga doskonałości i Rady, a po dekreciedefinitorium Karmelitów Bosych, w skład którego wchodzi} św.Jan od Krzyża, wydanym w Madrycie lIX 1586 r.i postanawiającym druk ksiąg Matki Teresy, ukazało się w 1588 r.w Salamance pierwszezbiorowe wydanie pism, przygotowane przez Ludwika z Leonu, obejmujące %7łycie, Drogę doskonałości,Twierdzą wewnętrzną, Rady i Wołania.- Zwięty mógł mieć na myśli r.20 %7łycia i mieszkanie VITwierdzy wewnętrznej.(21) Zwięty Jan od Krzyża nie głosi tym zdaniem panteizmu, jakoby istota Boża utożsamiała się zewszystkimi stworzeniami i od nich się nie różniła.Stworzenia bowiem, jako byty stworzone, sąnieskończenie różne i niższe od Boga, choć od Niego otrzymują byt i istnienie, i są odbiciem, choć jenosłabym.Jego doskonałości.Dusza jednak w tym stanie, o jakim tu mówi św.Jan od Krzyża, zostajepodniesiona do tak wysokiego zjednoczenia z Bogiem i otrzymuje tak jasne światło, że widzi bardzowyraznie całkowitą zależność stworzeń od Boga.W naturalnej ich doskonałości odczuwa Boże przymiotynieodłączne od samej istoty Boga, a właściwie będące samą Jego istotą.I dlatego dusza mówi, że czuje wtym stanie, że wszystkie stworzenia są dla niej Bogiem.W %7ływym płomieniu (strofa IV, n.5) pisze: Ichociaż jest prawdą, że dusza widzi w tym świetle, iż wszystkie rzeczy jako byty stworzone są różne odBoga, to jednak tak całkowicie On im daje byt, istnienie i życie, że czuje równocześnie, że Bóg sam wsobie jest w tym wszystkim, lecz w nieskończenie wyższym stopniu."(22) Zwięty czyni aluzję do odkrytych za jego czasów wysp Nowego świata" (Ameryki i DalekiegoWschodu).Przymiotnik extrańo w języku hiszpańskim ma wiele znaczeń: dziwny, tajemniczy, osobliwy,egzotyczny itp.(23) Pseudo-Dionysius Areopagita: Mystica theologia, c.l; Migne PG 3, 999.(24) Spotykamy się tu z subtelnym rozróżnieniem wyższej części duszy, którą św.Doktor nazywaespfritu i niższej, którą określa jako sentido.Rozróżnienie duszy na wyższą i niższą ma swój początek wfilozofii Platona.Po Szkole Aleksandryjskiej i Orygenesie przyjęło tę naukę wielu Ojców Kościoła iniemal wszyscy mistycy, gdyż z jego pomocą mogą wyjaśnić niektóre stany wewnętrzne.Mówi o tymrozróżnieniu św.Teresa w Twierdzy wewnętrznej (mieszk.VII, rozdz.l).Mówi o nim dużo i św.Jan wDrodze na Górę Karmel.Części wyższej przypisuje wszystkie najwyższe czynności duszy, jak:kontaktowanie się z Bogiem, akty czystej miłości, kontemplację; część niższa ma więcej łączności zciałem, do niej należą te czynności, które są połączone ze zmysłami wewnętrznymi, jak np.rozmyślanie,zanim się dojdzie do kontemplacji (Droga na Górę Karmel, ks.II, rozdz.11). (25) Występuje tu w przekładzie św.Jana, cytowana już przezeń w Drodze na Górą Karmel (ks.II, r.17,n.5) sentencja św.Bernarda: Gustato spiritu desipit omnis caro.Epist.111; Migne PL 182, 2588.(26) Przychodzi ten wiatr w różnych miesiącach do Hiszpanii od wybrzeży libijskich w Afryce i przynosiznad morza wiele opadów atmosferycznych, które nawadniają ziemię.W języku hiszpańskim nazywa sięabrego.(27) W rzeczywistości odnosi się to do strofy 20 i 21, które w redakcji A Pieśni duchowej poprzedzałyniniejszą strofę.Zwięty przemieszczając strofy w redakcji B nie sprostował niniejszego odsyłacza.(28) Twierdzenie to, ujmujące pewien pogląd św.Jana od Krzyża, powtarza się niejednokrotnie w jegopismach, np.w Pieśni duchowej, strofy: 31, n.5 i 8; 32, n.3; 33, n.7.(29) Zwięty cytuje tekst zaczerpnięty prawdopodobnie z liturgii, np.z Capitulum na Nonę III niedzieliAdwentu dawnego Brewiarza rzymskiego.(30) W rzeczywistości odnosi się to do strofy 14 i 15, które w redakcji A Pieśni duchowej poprzedzałyniniejszą strofę.Zwięty nie sprostował w redakcji B odsyłacza.(31) Zw.Jan cytuje z pamięci według Brewiarza.Była to druga antyfona na nieszpory Commune non virginum lub trzecia antyfona na urocz.Wniebowzięcia NMP.(32) Termin caudal, którego Zwięty użył kilkakrotnie w nn.4-7, a który tłumacz najpierw oddal przez jestestwo", posiada w języku hiszpańskim bogatszą treść, oznaczając mienie, pieniądz, bogactwo,majątek, zasoby, znaczenie itp., co też i tłumacz następnie uwzględnił zgodnie z intencją Zwiętego,podkreślającego bogactwo natury człowieka.(33) Dla ilustracji uznania wartości kontemplacji wykorzystał św
[ Pobierz całość w formacie PDF ]