[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Należy zatem jak najszybciej powiadomić pro-boszcza pobliskiego kościoła Santa Maria in Posterula o nowym przypad-ku podejrzanej choroby.Trzeba też zaalarmować miłosiernych braci z To-warzystwa Wytrwałości San Salvatore in Lauro, zwanego Le Coppelle,niczego nie przemilczając.Rozsądek nakazuje - dodał Cristofano z błys-kiem w swoich dużych czarnych oczach - abyśmy spakowali swoje baga-że, ponieważ po zakończeniu obowiązującej procedury zostaniemy prze-niesieni w bezpieczne miejsce, a pózniej do lazaretu.Ojciec Robleda, słuchając słów medyka z przymkniętymi powiekami,nagle ocknął się z zamyślenia.Spojrzeliśmy na niego.Ciemne oczka jezui-ty po obu stronach długiego, cienkiego nosa nadal zwrócone były w dół,jakby ojciec Robleda obawiał się skierować wzrok na nasze twarze, aby nie65 zmarnować resztki cennych wewnętrznych sił, które przeznaczył na prze-zwyciężenie zakłopotania.Niespodziewanie wyrwał mi z ręki edykt.- Wiedziałem! - wykrzyknął, zaciskając usta i wypinając brzuch.-W edykcie nie wspomina się o wyjątkowych przypadkach, takich jak nie-obecność, spóznienie czy inne trudności, które nie pozwalają stawić sięproboszczowi u łoża chorego.W takiej sytuacji ostatniego namaszczeniamoże udzielić każdy ksiądz.Cristofano zauważył, że żadna z wymienionych okoliczności nie wy-stąpiła.- Ale mogła wystąpić - odparł jezuita, rozkładając ramiona w teatral-nym geście.- Gdybyśmy wezwali braci z Towarzystwa Wytrwałości,ze strachu przed zarazą czym prędzej wysłaliby nas do lazaretu, nawetnie obejrzawszy chorego.Obecność proboszcza wymagana jest na mocyedyktu kościelnego, a nie z nakazu Boga! Jest więc moim mo-ral-nymobowiązkiem - rzekł, akcentując sylaby - jak najszybciej udzielić nie-szczęsnemu umierającemu bratu ostatniego namaszczenia, aby jego duszauleciała do nieba oczyszczona z grzechów i.- Przecież ojciec nie ma oleju poświęconego przez biskupa - wtrą-ciłem.- Kościół grecki, na przykład, nie stosuje go - odparł krótko.Nie udzielając dalszych wyjaśnień, polecił mi przynieść oliwę z oli-wek, którą zgodnie z zaleceniem świętego Jakuba miał zamiar sam po-błogosławić, oraz drewnianą pałeczkę.Potem stanął u wezgłowia choregopryncypała i udzielił mu ostatniego namaszczenia.Zrobił to bardzo zręcz-nie i szybko.Zanurzył pałeczkę w oliwie i trzymając się jak najdalej odchorego, namaścił mu jedno ucho.Wymruczał pośpiesznie krótką for-mułkę: Indutgeat tibi Deus ąuidąuid peccasti per sensus, zupełnie inną odtej, którą wszyscy znaliśmy.- Uniwersytet w Louvain - wyjaśnił, widząc nasze zdziwione miny -w tysiąc pięćset osiemdziesiątym ósmym roku zezwolił, aby w przypadkuzarazy udzielać chorym ostatniego namaszczenia pałeczką, a nie kciu-kiem.Zamiast namaszczać usta, nos, oczy, uszy, dłonie i stopy, powta-rzając za każdym razem kanoniczną formułę Per istas sanctas unctiones,et suam piissimam misericordiam indulgeat tibi Deus ąuidąuid per visum,auditum, odoratum, gustum, tactum deliąuisti, teologowie tej uczelni zgo-dzili się, że można udzielać sakramentu, smarując jeden z organów zmys-łu i wypowiadając skróconą formułkę.To powiedziawszy, ojciec Robleda pośpiesznie oddalił się.66 Zaczekałem, aż wszyscy się rozejdą, i pobiegłem za nim.Dogoniłemgo w chwili, gdy wchodził do swojego pokoju.Nieco zdyszany powie-działem, że bardzo się martwię o duszę pryncypała.Spytałem, czy napewno dusza Pellegrina została oczyszczona z grzechów i nie grożą jejmęki piekielne.Może powinien się przed śmiercią wyspowiadać? Co sięstanie, jeśli umrze, nie odzyskawszy świadomości?- Jeśli o to chodzi - odparł Robleda - nie musisz się martwić.To niebędzie jego wina, jeśli przed śmiercią nie odzyska przytomności i nic wy-spowiada się ze swoich grzeszków.- Wiem - powiedziałem szybko - ale oprócz grzechów powszednichistnieją też grzechy ciężkie.- Czy wiesz coś na temat jakiegoś poważnego grzechu popełnionegoprzez pryncypała? - spytał zaniepokojony jezuita
[ Pobierz całość w formacie PDF ]