Kwiatkowska Wiesława Tapczan z podwójnym materacem

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wychodzący z Baru Bosmańskiego pijak wpadł mu wobjęcia.Andrzej! Tak nieoczekiwane spotkanie z poszukiwanymkilka godzin temu Andrzejem bynajmniej nie ucieszyłoteraz Pawła. Nie jestem pijany zapewniał Andrzej kołysząc się nasłabych nogach jestem tylko całkowicie wypełnionywódką.Paweł popatrzył na słaniającego się przyjaciela i żal musię go zrobiło.Zatrzymał przejeżdżającą taksówkę. Pakuj się powiedział ostro. O! suka ! ucieszył się Andrzej przekonany, żewsiada do milicyjnego radiowozu. Nie ma nic milszego,jak przejażdżka suką w towarzystwie gustownegogliniarza.Cześć stary! zwrócił się do kierowcy maszgaz? To obaj jesteśmy na gazie, dobre co?Paweł podał adres matki Magdaleny, przypomniał sobiebowiem, że musi tam pojechać.Było niedaleko na po-czątku Alei Zwycięstwa.Przed domem zostawił w taksówcedrzemiącego Andrzeja, pobiegł, załatwił zlecenie.Zajęło muto dziesięć minut.Andrzej drzemał nadal, a kierowca, wyraznie rozbawiony,powiedział zapuszczając motor: Panie, co ten pański kolega tu nawygadywał! Mówił miprzed chwilą, że bardzo pana lubi i żal mu pana młodegożycia, bo pan za chwilę wyleci w powietrze razem znieletnimi dziećmi mieszkającymi w bloku, do którego panposzedł, bo on panu wrzucił do kieszeni bombę zegarową.%7łe dla niego to nie żadna sztuka, bo jest specjalistą odzbrodni doskonałej i że znają go w świecie pod nazwiskiem, �sma żona sinobrodego.Ale brednie, co? dodał pochwili. Brednie potwierdził Paweł.Czuł się nieludzko zmę-czony.Gdy zatrzymali się przed domem Andrzeja, wyrzuciłgo brutalnie z taksówki.Ma siłę pleść brednie, to i do domudojdzie.Potem kazał się zawiezć pod swój blok, ledwiepatrząc, byle jak rozesłał tapczan i zanim zdążył przykryćsię kołdrą, zasnął kamiennym snem.Zaczyna się poniedziałekPrysznic, który o czwartej nad ranem zaaplikował sobiePaweł, miał wszelkie cechy masochizmu.Obudził się wypoczęty, pełen energii ale i głębokiegoniezadowolenia z siebie.Leżał analizując wczorajsze po-sunięcia i rosła w nim złość.No bo rzeczywiście! Biegał jakoszalały, rozmawiał z uczestnikami urodzinowego przyjęcianie dowiadując się niczego, dokonał całkowicie zbędnegowłamania, dostał po gębie, wydał jedną piątą pensji i conade wszystko wściekało Pawła nie potrafił sprostać wrozmowie Błażejowi.Nagle zrobiło mu się gorąco; przypomniał sobie szklankę,którą wyniósł z mieszkania Magdaleny, miejsca przy-puszczalnego przestępstwa.Zacieranie śladów! W ten spo-sób musi zostać określony jego czyn.I już słyszał pytaniestawiane przez prowadzącego śledztwo: dlaczego zabrałpan szklankę? Dotykał jej pan gołymi rękoma? Nie? To dzi-wne, bo odciski papilarne wskazują na co innego.Aha,chciał pan nam pomóc? Intencja chwalebna.Może jednakbyło inaczej? Może dlatego szukał pan szklanki tak go-rączkowo, bo wiedział, że jest to kardynalny dowód prze-ciwko panu? Po co w przeciwnym razie ryzykowałby panwłamanie, narażał się na najgorsze podejrzenia? Pan wie-dział, co znajduje się w szklance; dosyć tych żartów! Skądpan wziął truciznę?Co mnie napadło? Po co ja tę szklankę wziąłem? Przecieżja nawet nie znam nikogo pracującego w laboratorium, wktórym można by zbadać zawartość! Aadnie się urządziłem.Niech się o tym dowiedzą w szkole.No! wyobrażam sobietriumfującą minę panny Jaskier wszystko jasne, potakim facecie można było się tego spodziewać.I w tym momencie zrozumiał Paweł obawy Alego.Ależlak! Birbantki, alkohol, podejrzane zgony.to musi zawa-żyć na opinii, a co za tym idzie, karierze zawodowej.Aprzecież obaj są nauczycielami.Nie ma odwrotu, musi samrozwikłać całą tę sprawę.Zerwał się z tapczana, otworzył szeroko okna, energicznieprzeszedł do łazienki.Zdjął piżamę, zegarek z sekun-dnikiem położył na półeczce na wysokości wzroku, wszedłdo wanny.Biorąc prysznic zmienia się zwykle temperaturę wody,stosując raz zimny, raz gorący tusz, rzadko kiedy jednakwoda zimna oznacza najniższą temperaturę, jaką możnauzyskać z wodociągu, a gorąca parzy skórę.Paweł na swojerozgrzane snem ciało puścił ostry strumień zimnej wody.Natychmiast stracił oddech.To nic była zimna woda, to byłpłynny lód! Zaciskając zęby chlastał lodowatymi strugamiwody skórę, patrząc na wolniusieńko przesuwającą sięwskazówkę sekundnika.Wreszcie minęła minuta.Zakręciłkurek i puścił wodę gorącą.Na szczęście o godzinieczwartej nad ranem mało kto bierze kąpiel, przez co gorącawoda nie ma jeszcze temperatury ukropu, w przeciwnymrazie Paweł, przy dzisiejszym swoim nastawieniu, raczej bysię ugotował niż dodał zimnej.Dziesięć minut trwało tosamobiczowanie.W pokoju panowała temperatura arktyczna.Chcąc unik-nąć losu zdarzającego się badaczom polarnym, czyli za-marznięcia, gimnastykował się zapalczywie.Zamykając popiętnastu minutach okno, był najzupełniej rozgrzany.Ubrany i wewnętrznie spokojny zaczął przygotowywaćśniadanie.Myślał teraz, że pewien sukces jednak wczoraj osiągnął.Próba zastraszenia go świadczyła o tym, że Błażej obawiasię Pawła i dlatego próbował go zmusić do zaniechaniadociekań.Czego Błażej się boi? Dlaczego uważa, że Pawełmógłby wyrządzić jakąś krzywdę i komu?Rozmowa z Błażejem miała dla Pawła jeszcze inny aspekt.Zrozumiał, że ludzi, w których towarzystwo wszedł, łącząściślejsze więzy niż mógł przewidywać i że zupełnie ich niegna.Nawet Andrzeja.Błażej [ Pobierz całość w formacie PDF ]

download * ebook * pdf * do ÂściÂągnięcia * pobieranie

Tematy