[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Mostek kapitański takiego okrętu często powraca wsnach.Zanim udała się do swojej kwatery, zajrzała do mesy oficerskiej.Poza nowymimeblami właściwie nic się tu nie zmieniło.Po prawej stronie od wejścia nadal wisiałobraz przedstawiający Cunninghama", po lewej, w tej samej szklanej gablocieznajdowała się odznaka lotniczych skrzydeł admirała Randy'ego Księcia"Cunninghama.Nic dziwnego.Ken nigdy by tego nie zmienił.65 Amanda wspięła się po schodkach i weszła do malutkiej kabiny dla gości.Wcześniej odmówiła zajęcia kabiny jednego z oficerów pracujących na krą\owniku.Poło\yła na koi swój worek marynarski i neseser i weszła na poziom mostka.- Komandor na mostku!- Spocznij - odpowiedziała zgodnie z protokołem.Potem przez dłu\szą chwilęstała w wejściu, spoglądając na otwartą przestrzeń pokładu dziobowego i ostry,prujący fale dziób.- Witamy na pokładzie! - zawołał Ken Hiro, który właśnie stanął obok niej.Daszekczapki baseballowej Cunninghama" miał opuszczony nisko na oczy.Rezerwa, z jakąten Amerykanin japońskiego pochodzenia na ogół traktował ludzi, zniknęła, jegotwarz rozjaśnił szeroki uśmiech.- Tworzycie uroczą parę, Ken - powiedziała Amanda.- Wiedziałam, \e tobędzie dobre mał\eństwo.- Najlepsze, pani kapitan!- Cieszę się.Gotowy ruszyć w drogę?- Na rozkaz.- Ruszajmy więc, kapitanie Hiro.Zawiadom Carisona", \e od teraz płyniemysamodzielnie.- Tak jest! - odpowiedział Hiro i lekko podniesionym głosem zaczął wydawaćrozkazy: - Sternik, uruchomić Navicom.Kurs - Daleki Wschód.Zwiększamy prędkość.Wszystkie maszyny dwie trzecie naprzód.Wprawne oczy i dłonie poszły w ruch.Włączono odpowiednie systemy, przesuniętomanetki, nastawiając moc silników i weryfikując kurs.- Kapitanie, Navicom uruchomiony, kurs ustawiony.- Kapitanie, prędkość zwiększona.Zaraz osiągniemy trzydzieści węzłów. Ksią\ę" zadr\ał, kiedy dwie pary śrub przeciwbie\nych wgryzły się wodę.Amandamusiała złapać się oparcia fotela, \eby utrzymać równowagę w chwili gwałtownegoprzyśpieszenia.Dziób krą\ownika przechylił się lekko, kiedy systemy autopilotowania i nawigacjiwyznaczyły kurs.Okręt gładko zmienił kierunek.Z boku za dziobem zostawał śladpiany w kształcie litery V.Hiro sięgnął po mikrofon i zaczął wydawać kolejne rozkazy:- Centrum Informacji Bojowej, mówi kapitan.Przerwać stałą łącz-ność i przejść na działanie niezale\ne.Poinformować Carisona", \eodchodzimy.66 Amanda podeszła do drzwi sterówki z lewej burty i popatrzyła w tył.Idąc ju\nowym kursem, Ksią\ę" szybko oddalał się od Carlsona".Teraz desantowiec będziesam spokojnie płynął w stronę Indii.Na jego mostku sygnałowym zabłysło silne światło,przebijając się nawet przez jaskrawe promienie słońca.Była to odpowiedz nawiadomość Kena o odejściu.- Co mówią, pani kapitan? - spytał Ken, stając tu\ za plecami Amandy.- Jakośnigdy nie miałem oka do sygnalizacji lampą.- Zobaczmy. Z Bogiem i.dobrego.polowania.Stop.Do zobaczenia.wSingapurze.Stop.Zostawcie.coś.dla.nas".Hiro zachichotał.- Nie sądzę, \eby Carberry mógł się tak wyluzować - powiedział.- Przypominam sobie jednego z moich zastępców, który te\ bywał wyjątkowymsztywniakiem - odparła Amanda.- To było w czasach, zanim dobrała się do mnie pewna pani kapitan.Wycofali się do chłodnego wnętrza sterówki.- Są jeszcze jakieś rozkazy? - spytał Hiro.- Na razie nie, Ken.Wracaj do swoich zajęć.Ja usiądę sobie w kącie i popatrzętrochę na wodę.- Mo\e zechce pani zająć fotel kapitański? - rzucił Ken i wskazał podwy\szonyfotel po prawej stronie mostka, tradycyjnie zarezerwowany dla dowódcy okrętu.Amanda spędziła na nim wiele wacht.- Nie, Ken, ten fotel nale\y do kapitana Księcia", czyli do ciebie.Ja jestemtylko wysokim stopniem gościem.- Zrozumiałem, pani kapitan
[ Pobierz całość w formacie PDF ]