[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Będę u was za pięć minut.- Im szybciej, tym lepiej - powiedziała Naydrad, a Prilicla wyczuł, że mimoniedawnych uspokajających słów Murchison Kelgianka wyraziła opinię całego zespołu.Szpital polowy był modułową konstrukcją przewidzianą do wykorzystywania w raziewypadków na stacjach kosmicznych albo podczas planetarnych katastrof czy kataklizmów.Składał się z kontenerowej sali operacyjnej, do której w zależności od potrzeb można byłododawać kolejne moduły z izolatkami dla chorych, pomieszczeniami dla personelu iwyspecjalizowanym sprzętem.Częściowo już działał.Wiązki z Rhabwara ustawiały kolejnejego elementy, a uniwersalne roboty podłączały niezbędne instalacje.Prilicla wiedział, że zaraz napotka kolejne problemy kliniczne, spróbował więcuspokoić się i oczyścić umysł z niedawnych rozterek.Podświadomość podsunęła mu wizje zdzieciństwa spędzonego na rodzinnej planecie.W tamtym czasie zwykł stawiać na piaskukolorowe budowle, które wyobraz
nia zaludniała zaraz najróżniejszymi stworzeniami -legendarnymi bohaterami o wielkiej mocy czynienia dobra, ale czasem i zła, którzy rzadkoginęli, gdyż nawet dorosły Cinrusskańczyk niechętnie myślał o śmierci.Złocista plażaprzypominała do złudzenia tamten brzeg morza, a odległy pas zieleni był zbyt słabowidoczny, aby zdradzać swoje obce pochodzenie.Ale na tym podobieństwa tego miejsca dorodzinnej planety się kończyły.Zamiast stromych fal Cinrussa ocean toczył łagodne wały wody, załamujące siępieniście jedynie przy samym brzegu, a istoty krzątające się w kolorowych pudełkach byłybardziej fantastyczne niż wszystko, co zdołała podpowiedzieć mu kiedyś dziecięcawyobraz
nia.Poza tym tutaj otwarcie mówiło się o śmierci, chociaż w większości przypadkówudawało się odprawić ją z kwitkiem.Nie dzisiaj jednak.Prilicla poczuł płynący od Murchison i pozostałych głęboki żal i poczucie winytypowe w sytuacji, gdy uzdrawiacz mimo wysiłków traci pacjenta.ROZDZIAA
ÓSMYGdy doÅ‚Ä…czyÅ‚ do nich kilka chwil póz
niej, Naydrad przesuwała zamknięte nosze zezmarłym do sąsiedniego pomieszczenia.Kapitan Fletcher spoglądał na nich w milczeniu ześciennego ekranu, a zaciśnięte usta podpowiadały to, czego Prilicla nie mógł wyczuć z racjidużego dystansu.Dwóch poszkodowanych zostało już wstępnie opatrzonych i unosili sięteraz na poduszkach powietrznych ponad legowiskami zaprojektowanymi specjalnie dlacierpiących na rozległe poparzenia.Murchison i Danalta wycinali zwęglone tkanki, ałagodniej doświadczone miejsca pokrywali grubą warstwą leczniczego kremu opracowanegona potrzeby DBDG, który miał wspomóc regenerację skóry i złagodzić ból, gdy pacjent wrócijuż do przytomności.Dodatkowo chronił też przed infekcjami.A to właśnie ich ryzyko byłopowodem, dla którego patolog Murchison pracowała w pełnym ubiorze ochronnym.Pozostałymi czynnikami mogli się nie przejmować, ponieważ mikroorganizmy powstałe wjednym ekosystemie nie były w stanie zarażać form życia zrodzonych w innych światach.Naydrad poczuła podmuch powietrza wzbudzany przez skrzydła Prilicli i uniosłagłowę.- Zaczynam czuć się tu całkiem niepotrzebna - powiedziała i spojrzała z troską nanosze z ostatnim rozbitkiem, który doczekał się właśnie na swą kolej.- Pomóc wam uwolnić go ze skafandra?Jako specjalistka od trudnych akcji ratunkowych Naydrad miała największą praktykęw bezurazowym rozcinaniu najróżniejszych strojów ochronnych i odzieży, jeśli dana rasaakurat z niej korzystała.Nie starając się oszczędzać ubioru, wykonała szereg nacięć, którepozwoliły na zdjęcie skafandra kawałek po kawałku, podobnie jak obiera się jajko zeskorupki.Mundur został potraktowany tak samo, wyjąwszy miejsca, w których zwęglonatkanina przylgnęła do skóry [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

higrostat.htw.pl