[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Kiam mi �irka�prenis �ian manon, fajro min ekblovis & Midevas �in havi.Se mi estus Ze�so, mi �irka�prenus �in pernubo, kiel li �irka�prenis Ionon, mi falus sur �in per pluvgu-toj, kiel li falis sur Danaon.Mi volus kisi �ian bu�on �is do-loro! Mi volus a�di �ian krion en miaj brakoj.Mi volus mor-tigi Auluson kaj Pomponian, kaj �in forkapti kaj porti en labrakoj en mian domon.Mi ne dormos hodia�.Mi ordonosskur�i iun sklavon kaj a�skultos liajn �emojn. Trankvili�u,  diris Petronius,  viaj deziroj indas �ar-pentiston el Suburra. Estas al mi egale.Mi devas �in havi.Mi petis vin pri kon-silo, sed se vi �in ne trovas, mi mem �in trovos & Aulus kon-sideras Ligian kiel filinon, kial do mi rigardu �in kiel skla-vinon? Do, se ne ekzistas alia rimedo, �i �irka��pinu la por-don de mia domo, �miru �in per lupa grasa�o, kaj eksidu, kielmia edzino, �e mia hejmfajro. Trankvili�u, freneza posteulo de konsuloj.Ne tial ni ve-nigas barbarojn �nurligitajn post niaj �aroj, por poste edzinigiiliajn filinojn.Gardu vin kontra� la ekstremo.El�erpu simp-lajn, honestajn rimedojn, kaj lasu al vi mem kaj al mi iom datempo por pensi pri tio.Anka� al mi Chrysothemis �ajnisfilino de Jovo, tamen mi ne edzinigis �in  same kiel Nero needzinigis Acten, kvankam oni �in faris filino de re�o Attalus.Trankvili�u & Pensu, ke se �i volos forlasi la domon de Aulus42QUO VADIS?eLIBROpro vi, li ne rajtos �in reteni, kaj anka� tion sciu, ke ne vi solabrulas, �ar anka� en �i Eroso flamigis fajron & Mi vidis �ition, kaj al mi oni devas kredi & Paciencu.Por �io ekzistasrimedo, sed mi jam tro multe pensis hodia�, kaj tio min la-cigas.Mi tamen promesas al vi, ke jam morga� mi pensos privia amo, kaj Petronius ne estus Petronius, se li ne trovus ianrimedon.Ili amba� eksilentis  fine post certa tempo Vinicius dirisjam pli trankvile: Dankon al vi, kaj malavare favoru vin Fortuno. Paciencu. Kien vi ordonis vin porti? Al Chrysothemis & Feli�a vi estas, posedante tiun, kiun vi amas. Mi? �u vi scias, kio min ankora� amuzas en Chrysothe-mis? Jen tio, ke �i perfidas min kun mia propra liberigito, laliutisto Teocles, kaj pensas, ke mi �in ne vidas.Iam mi amis�in, kaj nun amuzas min �iaj mensogoj kaj malsa�eco.Venual �i kun mi.Se �i komencos vin koketi kaj desegni sur la tabloliterojn per fingro, trempita en vino, sciu, ke mi ne estas �alu-za.Kaj ili ordonis porti sin amba� al Chrysothemis.Sed en la vestiblo Petronius metis la manon sur la �ltron deVinicius. Atendu, �ajnas, ke mi elpensis rimedon. �iuj dioj vin rekompencu. Jes! mi kredas, ke la rimedo estas senerara. �u vi scias, Marcus? Mi a�skultas vin  mia Ateno &43QUO VADIS?eLIBRO Post kelkaj tagoj la dia Ligia man�os en via domo la graj-nojn de Demetro. Vi estas pli granda ol la cezaro!  ekkriis ekscite Vinicius.44QUO VADIS?eLIBRO�APITRO IVetronius efektive plenumis la promeson.PLa tagon post la vizito �e Chrysothemis li verdire tutantradormis, sed vespere li ordonis porti sin sur Palatinon kajhavis kun Nero konfidencan interparolon, sekve de kiu, latrian tagon, anta� la domo de Plautius aperis centuriestrokun dekkelk pretoriaj soldatoj.La tempo estis necerta kaj terura.Tiaspecaj senditoj estisplej ofte anoncantoj de morto.Tial en la momento, kiam lacenturiestro frapis per la frapilo la pordon de Aulus, kaj kiamla atriumestro sciigis, ke en la vestiblo trovas sin soldatoj,teruro ekregis en la tuta domo.La familio tuj grupi�is �irka�la maljuna komandanto, �ar neniu dubis, ke la dan�ero pe-zis anta� �io super li.Pomponia, �irka�brakinte lian kolon,alpremis sin al li per �iuj fortoj, kaj �iaj sensangi�intaj lipojmovis sin rapide, elparolante iajn malla�tajn vortojn; Ligiakun viza�o blanka kiel tolo, kisis lian manon; la malgrandaAulus kro�is sin al lia togo  el koridoroj, el �ambroj, ku�an-taj sur la eta�o kaj destinitaj por servistinoj, el servistejo, elbanejo, el subaj enkelaj lo�ejoj, el la tuta domo komencis el-kuri aroj da sklavoj kaj sklavinoj.A�di�is krioj:  heu! heu, memiserum! virinoj ploregis; kelkaj el ili e� komencis grati siajnvangojn, a� kovri la kapojn per tukoj.Sole la maljuna komandanto mem, kiu kutimis de multaj45QUO VADIS?eLIBROjaroj rigardi la morton rekte en la okulojn, restis trankvila, kajnur lia mallonga, agla viza�o i�is kvaza� skulptita el �tono.Post momento, trankviliginte la plorkriojn kaj ordoninte alla servistoj disiri, li diris: Lasu min, Pomponia.Se venis mia fino, ni havos temponpor adia�i unu la alian.Li for�ovis �in facile  kaj �i diris: Estu via sorto anka� mia, ho Aulus!Poste, �etinte sin sur la genuojn, �i komencis pre�i kun tiaforto, kian povas doni nur timo pri amata persono.Aulus transiris en la atrium, kie lin atendis la centuriestro [ Pobierz całość w formacie PDF ]