[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Kiam mi çirkaûprenis ÿian manon, fajro min ekblovis & Midevas ÿin havi.Se mi estus Zeûso, mi çirkaûprenus ÿin pernubo, kiel li çirkaûprenis Ionon, mi falus sur ÿin per pluvgu-toj, kiel li falis sur Danaon.Mi volus kisi ÿian buÿon ¸is do-loro! Mi volus aûdi ÿian krion en miaj brakoj.Mi volus mor-tigi Auluson kaj Pomponian, kaj ÿin forkapti kaj porti en labrakoj en mian domon.Mi ne dormos hodiaû.Mi ordonosskur¸i iun sklavon kaj aûskultos liajn ¸emojn. Trankvili¸u, diris Petronius, viaj deziroj indas çar-pentiston el Suburra. Estas al mi egale.Mi devas ÿin havi.Mi petis vin pri kon-silo, sed se vi ¸in ne trovas, mi mem ¸in trovos & Aulus kon-sideras Ligian kiel filinon, kial do mi rigardu ÿin kiel skla-vinon? Do, se ne ekzistas alia rimedo, ÿi çirkaûÿpinu la por-don de mia domo, ÿmiru ¸in per lupa grasaîo, kaj eksidu, kielmia edzino, çe mia hejmfajro. Trankvili¸u, freneza posteulo de konsuloj.Ne tial ni ve-nigas barbarojn ÿnurligitajn post niaj çaroj, por poste edzinigiiliajn filinojn.Gardu vin kontraû la ekstremo.Elçerpu simp-lajn, honestajn rimedojn, kaj lasu al vi mem kaj al mi iom datempo por pensi pri tio.Ankaû al mi Chrysothemis ÿajnisfilino de Jovo, tamen mi ne edzinigis ÿin same kiel Nero needzinigis Acten, kvankam oni ÿin faris filino de re¸o Attalus.Trankvili¸u & Pensu, ke se ÿi volos forlasi la domon de Aulus42 QUO VADIS?eLIBROpro vi, li ne rajtos ÿin reteni, kaj ankaû tion sciu, ke ne vi solabrulas, çar ankaû en ÿi Eroso flamigis fajron & Mi vidis ÿition, kaj al mi oni devas kredi & Paciencu.Por çio ekzistasrimedo, sed mi jam tro multe pensis hodiaû, kaj tio min la-cigas.Mi tamen promesas al vi, ke jam morgaû mi pensos privia amo, kaj Petronius ne estus Petronius, se li ne trovus ianrimedon.Ili ambaû eksilentis fine post certa tempo Vinicius dirisjam pli trankvile: Dankon al vi, kaj malavare favoru vin Fortuno. Paciencu. Kien vi ordonis vin porti? Al Chrysothemis & Feliça vi estas, posedante tiun, kiun vi amas. Mi? Çu vi scias, kio min ankoraû amuzas en Chrysothe-mis? Jen tio, ke ÿi perfidas min kun mia propra liberigito, laliutisto Teocles, kaj pensas, ke mi ¸in ne vidas.Iam mi amisÿin, kaj nun amuzas min ÿiaj mensogoj kaj malsa¸eco.Venual ÿi kun mi.Se ÿi komencos vin koketi kaj desegni sur la tabloliterojn per fingro, trempita en vino, sciu, ke mi ne estas îalu-za.Kaj ili ordonis porti sin ambaû al Chrysothemis.Sed en la vestiblo Petronius metis la manon sur la ÿltron deVinicius. Atendu, ÿajnas, ke mi elpensis rimedon. Çiuj dioj vin rekompencu. Jes! mi kredas, ke la rimedo estas senerara. Çu vi scias, Marcus? Mi aûskultas vin mia Ateno &43 QUO VADIS?eLIBRO Post kelkaj tagoj la dia Ligia man¸os en via domo la graj-nojn de Demetro. Vi estas pli granda ol la cezaro! ekkriis ekscite Vinicius.44 QUO VADIS?eLIBROÇAPITRO IVetronius efektive plenumis la promeson.PLa tagon post la vizito çe Chrysothemis li verdire tutantradormis, sed vespere li ordonis porti sin sur Palatinon kajhavis kun Nero konfidencan interparolon, sekve de kiu, latrian tagon, antaû la domo de Plautius aperis centuriestrokun dekkelk pretoriaj soldatoj.La tempo estis necerta kaj terura.Tiaspecaj senditoj estisplej ofte anoncantoj de morto.Tial en la momento, kiam lacenturiestro frapis per la frapilo la pordon de Aulus, kaj kiamla atriumestro sciigis, ke en la vestiblo trovas sin soldatoj,teruro ekregis en la tuta domo.La familio tuj grupi¸is çirkaûla maljuna komandanto, çar neniu dubis, ke la dan¸ero pe-zis antaû çio super li.Pomponia, çirkaûbrakinte lian kolon,alpremis sin al li per çiuj fortoj, kaj ÿiaj sensangi¸intaj lipojmovis sin rapide, elparolante iajn mallaûtajn vortojn; Ligiakun viza¸o blanka kiel tolo, kisis lian manon; la malgrandaAulus kroçis sin al lia togo el koridoroj, el çambroj, kuÿan-taj sur la eta¸o kaj destinitaj por servistinoj, el servistejo, elbanejo, el subaj enkelaj lo¸ejoj, el la tuta domo komencis el-kuri aroj da sklavoj kaj sklavinoj.Aûdi¸is krioj: heu! heu, memiserum! virinoj ploregis; kelkaj el ili eç komencis grati siajnvangojn, aû kovri la kapojn per tukoj.Sole la maljuna komandanto mem, kiu kutimis de multaj45 QUO VADIS?eLIBROjaroj rigardi la morton rekte en la okulojn, restis trankvila, kajnur lia mallonga, agla viza¸o i¸is kvazaû skulptita el ÿtono.Post momento, trankviliginte la plorkriojn kaj ordoninte alla servistoj disiri, li diris: Lasu min, Pomponia.Se venis mia fino, ni havos temponpor adiaûi unu la alian.Li forÿovis ÿin facile kaj ÿi diris: Estu via sorto ankaû mia, ho Aulus!Poste, îetinte sin sur la genuojn, ÿi komencis pre¸i kun tiaforto, kian povas doni nur timo pri amata persono.Aulus transiris en la atrium, kie lin atendis la centuriestro
[ Pobierz całość w formacie PDF ]