[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. które to cztery" symbolizuje się alegorycznie przez sześcian wewszystkich jego rozmaitych i mistycznych znaczeniach.' Wilson.Wisznu Purana, tom 1.Chrześcijanie zwłaszcza Kościoły grecki i rzymski przyjęły ten symbol całkowicie i uważają, iżprzypomina życie wieczne, zbawienie i zmartwychwstanie.Znajdujemy potwierdzenie tego wuświęconym przez czas obyczaju wymieniania się lub dzielenia się jajkiem wielkanocnym.Odanginum, jaja druidów pogańskich", których samo imię przyprawiało Rzym o lęk, aż do czerwonych jajwielkanocnych chłopów słowiańskich, przeminęła cała epoka.A jednak czy to w cywilizowanejEuropie, czy wśród dzikusów Ameryki Zrodkowej znajdziemy ciągle tę samą archaiczną, pierwotnąmyśl, jeśli jej tylko zechcemy poszukać, i jeśli w pysze naszej i domniemanej umysłowej i fizycznejwyższości nie zniekształcimy pierwotnej idei symbolu.Rozdział VIIDNIE l NOCE BRAHMYTak się nazywa olbrzymie okresy manwantary (Ma-nu-antara, czyli pomiędzy dwoma manu) ipralaje, czyli roztwarzanie się, rozpraszanie; jedna z nich odnosi się do okresów aktywnychwszechświata, druga do okresów jego względnego lub zupełnego spoczynku, zależnie od tego, czyprzychodzi ona przy końcu dnia, czy też wieku" (życia) Brahmy.Okresy te, następujące po sobieregularnie, nazywa się również małą i wielką kalpą, mniejszymi i wielkimi maha-kalpami; chociażwłaściwie mówiąc, maha-kalpa nie jest nigdy dniem, lecz całym życiem, czyli wiekiem Brahmy, gdyż wBrahma Wajwar-(a powiada się: Chronologowie liczą Katpę wedługZycia Brahmy.Mniejsza Kalpa, jakSamwarta i inne, są liczne.Prawdę mówiąc jest ich nieskończenie wiele; nie miały bowiem nigdypoczątku, czyli innymi słowy nie było nigdy pierwszej kalpy ani też nigdy w wieczności nie będzieostatniej. 43www.teozofia.org Teozofia w PolsceJedna parardha, czyli poiowa istnienia Brahmy, według zwykłego pojmowania tej miary czasu,upłynęła już w bieżącej maha-kalpie; ostatnią kalpą była Padma, czyli kalpą Złotego Lotosu, obecnazaś jest Warahą , czyli inkarnacją" lub Awatarem Dzika"." Osobliwy urywek znajduje się w buddyjskich tradycjach ezoterycznych.Uczony studiujący religię hinduizmu na podstawie Puranówna jedną rzecz musi zwrócićszczególną uwagę: nie powinien ich twierdzeń brać dosłownie ani też w jednym tylko znaczeniu; azwłaszcza jeśli chodzi o manwantary lub kalpy.Tak tedy nazwy tych okresów odnoszą się zarówno dowielkich, jak i małych epok, do maha-kalp i do mniejszych cyklów.Awatar Matsja, czyli Ryba, pojawiłsię przed Warahą, to znaczy awatarem dzika: alegorie te zatem muszą się odnosić zarówno doPadmy i obecnej naszej manwantary, jak i do pomniejszych cyklów, które miały miejsce od czasuponownego przejawienia się naszego łańcucha światów i ziemi.A ponieważ Awatar Wisznu Matsya,i potop Wajwas-waty są ściśle związane z pewnym zdarzeniem, które miało miejsce na naszej Ziemipodczas tego kręgu, przeto jest rzeczą oczywistą, że choć może się ono odnosić do zdarzeńprakosmicznych (w znaczeniu na-Egzoteryczna, czyli alegoryczna biografia Gautamy Buddy podaje, żesiego.Tłumaczy się to alegorycznie tym, że urodził się on w Waraha-kal-pie, czyli kalpie Dzika, wktóre] Wisznu przybrał postać tego zwierzęcia, aby wydzwignąć Ziemię z Wód Przestrzeni".Ponieważuważa się.iż bramini pochodzą bezpośrednio od Brahmy i, by tak rzec, utożsamia sięmamy tu ciekawą wskazówkę alegoryczną i powiązanie myśli.Braminizm w kalpie Dzika, czyliWaraha zabii religię Buddy w Indiach i zmióttjąz ich powierzchni; stąd mówi się o Buddzie, któregoutożsamia się z jego filozofią, że umart od skutków jedzenia mięsa dzikiej świni.Sama myśl,życia zwierząt, który odrzucił nawet jedzenie jaj jako zawierających utajone przyszłe życie, mógłumrzeć z niestrawności wywołanej mięsem, jest absurdalną niedorzecznością, która niejednegoorientalistę wprowadziła w zakłopotanie; jednak to wyjaśnienie uchyla zasłonę alegorii i tłumaczyresztę.Waraha jednak nie jest zwykłym dzikiem; zdaje się, iż przedstawiał na początku jakieśprzedpotopowe zwierzę, żyjące w jeziorach i lubiące igrać w wocfzie" (Waju Puruna)szego kosmosu, czyli Układu Słonecznego), w naszym wypadku odnosi się to do odległej epokigeologicznej.Nawet filozofia ezoteryczna nie może rościć prawa do wiadomości o tym, co się działoprzed pojawieniem się naszego Układu Słonecznego, czyli przed jego obecną inkarnacją i przedostatnią maha-pralają; chybia tylko przez wyciąganie wniosków z analogii.Uczy ona jednak wyraznie,że po pierwszym zaburzeniu geologicznym, jakie dotknęło oś ziemską, które zakończyło się zalaniem iuniesieniem na dno mórz całego drugiego kontynentu wraz z jego pierwotnymi rasami aż tychkolejnych kontynentów, czyli ziem", Atlantyda była czwartym przyszło następne zaburzenie zpowodu powrotu osi ziemskiej do pierwotnego stopnia nachylenia, co nastąpiło równie gwałtownie, jakpoprzednia zmiana; wówczas ziemia zostaia istotnie jeszcze raz podniesiona z wód; jak w górze,tak w dole" i vice versa.Za owych dni żyli na ziemi bogowie, a nie ludzie, jakich znamy obecnie,powiada tradycja.W czwartym tomie obecnego dzieła wykażemy, iż rachuba okresów w hinduizmieegzoterycznym odnosi się zarówno do wielkich wypadków i kataklizmów kosmicznych, jak i do małychziemskich zdarzeń, i to samo można wykazać w stosunku do imion i nazw.Na przykład imięJudisztira, pierwszego króla rodu Sacae lub Szaków, który rozpoczyna erę Kali Juga, mającą trwać432 000 lat, jest imieniem rzeczywistego króla, który żył w 3102 roku przed Chrystusem, ale odnosi sięrównież do nazwy i wszystkiego, co dotyczy wielkiego potopu za czasów pierwszego zatopieniaAtlantydy.Jest on Judisztira^, urodzonym' Według pułk.Wilforaa, Wielka Wojna" zakończyła się w roku 1370 przed Chr.(AsiaticResearches, IX, s.88-89); według Bentley'a w 575 roku ptzed Chr
[ Pobierz całość w formacie PDF ]