Potocki.Jan Rękopis.znaleziony.w.Saragossie

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Ale otojest na przykład książę Sidonia, którego charakter mam zgłębiać, gdytymczasem widziałem go już na marach.Czyliż nie lepiej było zacząćod wojny portugalskiej? Wtedy w drugiej kolumnie ujrzałbym doktoraSangre Moreno zastanawiającego się nad sztuką lekarską i nie zdziwił-bym się, widząc.że jeden płata zwłoki drugiego. Zapewne przerwała Rebeka ciągłe niespodzianki czynią opo-wiadanie mało zajmującym, gdyż nigdy nie można zgadnąć, co poczym nastąpi.Naówczas ja zabrałem głos i rzekłem, że podczas wojny portugal-skiej mój ojciec był jeszcze nader młody i ze nie można było dość wy-dziwić się roztropności, jaką okazał w sprawie księcia Medina Sidonia. Nie ma o czym mówić rzekła Rebeka gdyby twój ojciec niebył się pojedynkował z jedenastu oficerami, mogłoby było przyjść dosprzeczki, słusznie zatem uczynił, że ją uprzedził.Wydało mi się, że Rebeka drwi z nas wszystkich.Odkryłem w jejcharakterze coś szyderczego i wątpiącego.Pomyślałem, że kto wie, czynie mogłaby nam opowiedzieć przygód wcale odmiennych od historiiniebieskich blizniąt, i postanowiłem ją o to zapytać.Tymczasem nade-szła godzina rozstania i każdy odszedł w swoją stronę.NASK IFP UGZe zbiorów Wirtualnej Biblioteki Literatury Polskiej Instytutu Filologii Polskiej UG304DZIEC DWUDZIESTY DZIEWITYZebraliśmy się dość wcześnie i Cygan, mając czas wolny, tak dalejciągnął opowieść o swoich przygodach:DALSZY CIG HISTORII NACZELNIKA CYGAN�WKsiężna Sidonia, opowiedziawszy mi historię swego ojca, przezkilka dni wcale się nie pokazała, a koszyk przynosiła mi Girona.Odniej też dowiedziałem się, że sprawa moja została załatwiona dziękiwstawiennictwu wuja mojej matki.Ostatecznie księża radzi byli, że sięim wymknąłem.Wyrok świętej inkwizycji wspominał tylko o nieroz-wadze i o dwuletniej pokucie, nazwisko moje nawet oznaczono jedyniepoczątkowymi zgłoskami.Girona uwiadomiła mnie także, że ciotkamoja pragnie, abym ukrywał się przez dwa lata, podczas których onasama wyjedzie do Madrytu i tam zajmie się zarządem wioski, którąojciec wyznaczył na moje utrzymanie.Zapytałem Gironę, czy myśli, żewytrwam przez te dwa lata w podziemiu.Odpowiedziała mi, że niemam innego wyjścia i że zresztą jej własne bezpieczeństwo wymaga tejostrożności.Nazajutrz ku wielkiej mojej radości przyszła sama księżna; dalekowięcej ją lubiłem od jej dumnej mamki.Chciałem także dowiedzieć sięo dalszym ciągu jej przygód.Prosiłem, aby mi go opowiedziała, co teżuczyniła w te słowa:NASK IFP UGZe zbiorów Wirtualnej Biblioteki Literatury Polskiej Instytutu Filologii Polskiej UG305DALSZY CIG HISTORII KSI%7łNEJ MEDINA SIDONIAPodziękowałam memu ojcu za zaufanie, z jakim zapoznał mnie zważniejszymi wypadkami swego życia.Następnego piątku znowu wrę-czyłam mu list od księcia Sidonii.Nie czytał mi go ani też pózniej-szych, które co tydzień odbierał, ale często opowiadał o swoim przyja-cielu, rozmowa bowiem o księciu zawsze najwięcej go zajmowała.Wkrótce potem odwiedziła mnie kobieta w podeszłym wieku,wdowa po pewnym oficerze.Ojciec jej był lennikiem księcia, ona zaśdopominała się o lenno zależne od księstwa Sidonia.Nigdy dotąd niktmnie nie prosił o poparcie i sposobność ta pochlebiła mojej miłościwłasnej.Napisałam prośbę, w której jasno i dokładnie wyłuszczyłamwszystkie prawa biednej wdowy.Zaniosłam tę pracę memu ojcu, którymocno był z niej zadowolony i posłał ją księciu.Wyznam ci, żem siętego spodziewała.Książę uznał roszczenia wdowy i napisał mi list pe-łen grzeczności, unosząc się nad moim przedwczesnym rozumem.Póz-niej znowu znalazłam sposobność pisania do niego i znowu odebrałamlist, w którym zachwycał się moim dowcipem.Jakoż w istocie, wieleczasu obracałam na kształcenie mego umysłu, w czym Girona mi do-pomagała.Gdy Pisałam ten drugi list, kończyłam właśnie piętnaście latżycia.Pewnego dnia znajdowałam się w gabinecie mego ojca i usłyszałamnagle hałas na ulicy i okrzyki gromadzącego się ludu.Pobiegłam dookna i ujrzałam mnóstwo ludzi tłoczących się zgiełkliwie i prowadzą-cych jakby w tryumfie złoconą karetę, na której poznałam herby ksią-żąt Medina Sidonia.Tłum hidalgów i paziów poskoczył ku drzwicz-kom i spostrzegłam wychodzącego mężczyznę nader przyjemnej posta-ci, w kastylijskim stroju, który na dworze wówczas wychodził właśniez mody.Miał na sobie krótki płaszcz, krezę, pęk piór u kapelusza, naj-piękniejszego zaś blasku jego ubiorowi dodawało złote runo wysadzanebrylantami, zawieszone na piersiach.Mój ojciec także zbliżył się dookna. Ach, to on zawołał spodziewałem się, że przyjedzie.Odeszłam do moich pokojów i poznałam księcia dopiero nazajutrz;pózniej jednak co dzień go widywałam, gdyż prawie nie wychodził zdomu mego ojca.Dwór wezwał księcia dla spraw wielkiej wagi.Chodziło o uspoko-jenie wzburzenia, jakie nowy pobór podatków wywołał w Aragonii.WNASK IFP UGZe zbiorów Wirtualnej Biblioteki Literatury Polskiej Instytutu Filologii Polskiej UG306królestwie tym najznakomitsze rody noszą miano r i c o s hombres iuchodzą za równe kastylijskim grandom; ród Sidoniów był najstarszymspośród nich.Wystarczało to do zapewnienia posłuchu słowom księcia;lubiano go zresztą za jego przymioty osobiste.Książę udał się do Sara-gossy i umiał pogodzić życzenie dworu z korzyścią mieszkańców.Za-pytano go, jakiej żąda nagrody.Odpowiedział, że pragnie jakiś czasodetchnąć powietrzem ojczyzny.Książę, człowiek szczery i otwarty, bynajmniej nie taił przyjemno-ści, jakiej doświadczał w moim towarzystwie, dlatego też prawie ciąglebyliśmy razem, podczas gdy inni przyjaciele mego ojca zajmowali się znim sprawami państwa.Sidonia przyznał mi się.że jest nieco skłonny do zazdrości, a cza-sami nawet do gwałtownych wybuchów.W ogóle mówił mi tylko osobie lub o mnie, gdy zaś taki rodzaj rozmowy zawiąże się międzymężczyzną a kobietą, stosunki wkrótce stają się coraz ściślejsze.Wcalewięc nie zdziwiłam się, gdy pewnego dnia ojciec, zawoławszy mnie doswego gabinetu, oświadczył, że książę prosi o moją rękę.Odpowiedziałam, że nie żądam czasu do namysłu, przewidującbowiem, że książę może sobie upodobać córkę swego przyjaciela, za-wczasu zastanowiłam się nad jego sposobem myślenia i różnicą wieku,jaka zachodzi między nami. Wszelako dodałam grandowie hiszpańscy zwykli szukaćzwiązków w równych im rodzinach.Jakimże okiem będą spoglądali nanasze połączenie? Być może nawet, że przestaną mówić ty do księ-cia, co jest pierwszym dowodem ich niechęci. Tę samą uwagę uczyniłem księciu rzekł mój ojciec ale odpo-wiedział na to, że pragnie tylko twego zezwolenia, o resztę zaś sam siępostara.Sidonia był w pobliżu; wszedł z bojazliwą miną, dziwnie odbijającąod wrodzonej mu dumy.Widok ten wzruszył mnie, i książę niedługoczekał na moją zgodę.Tym sposobem obu uszczęśliwiłam, gdyż ojciecmój nie posiadał się z radości.Girona także podzielała nasze szczęście.Nazajutrz książę zaprosił na obiad grandów znajdujących się pod-ówczas w Madrycie [ Pobierz całość w formacie PDF ]

download * ebook * pdf * do ÂściÂągnięcia * pobieranie

Tematy