[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Job nie płacze, nie rwie włosówz głowy, nie wydaje \adnego dzwięku, który pozbawiony byłbymęstwa; wypowiada natomiast słynne, przez wszystkich wy-śpiewywane błogosławieństwo: Jahwe dał i Jahwe wziął, niechbędzie błogosławione imię Jahwe (Jb 1, 21).A ty płaczesz ciągnie św.Bazyli Wielki śpiewając jakieś pieśni, skompo-nowane dla smutku, i posępnymi tonami starasz się udręczyćswoją duszę 1.Przykład wielkiego Joba przytacza te\ brat św.Bazylego,arcypasterz Grzegorz z Nyssy.Pisze on: Co zrobił wielki Job,gdy oznajmiono mu o takim nieszczęściu? Czy uczynił coś ni-skiego lub małodusznego, wypowiadając to słowem, albo wyra-\ając poruszeniem ciała? Czy wyrywał włosy z głowy, posy-pywał się popiołem, bił się w piersi pięściami, tarzał się poziemi? Nic podobnego! Zaraz zaczął zastanawiać się nad istotąrzeczy, obwieszczając co skąd pochodzi, kto powołuje do bytui kto ma prawo rozporządzać tym, co istnieje: Jahwe dał i Ja-hwe wziął od Boga ludzki byt pochodzi i do Niego powraca;Ten, Kto daje, ma te\ prawo wziąć: tak się podobało Panu i taksię te\ stało; niech będzie błogosławione imię Jahwe (Jb 1,21).Zauwa\ podsumowuje św.ojciec jak wysoka jestwielkoduszność tego bojownika! Brzemię cię\kiego cierpieniaprzekształcił on w mądre rozmyślanie o istnieniu 2.Zwięci ojcowie przytaczają te\ inne przykłady ze StaregoTestamentu.Prorok Dawid, gdy zachorował jego syn i bliski byłśmierci, gorliwie pościł, nosił \ałobną odzie\ i nieustannie mo-dlił się, zamknąwszy się w swoich komnatach.Gdy zaś synumarł, podniósł się z ziemi, umył się, namaścił olejkiem, przy-odział się w odświętne szaty, wszedł do Domu Bo\ego i zło\yłpokłon.Wróciwszy, poprosił o posiłek, a słudzy, zdziwieni ta-kim zachowaniem spytali: Co czynisz? Gdy \ywy był jeszcze1Bazyli Wielki, św., O błagodarienii, 6, [w:] Tworienija sw.otcow, t.8, s.58.2Grzegorz z Nyssy, św., Nadgrobnoje Słowo Pulcherii, [w:] Tworienija sw.otcow, t.45, s.403 404. 292 XVII.JAK POCIESZAJ NAS ZWICI OJCOWIEtwój syn, płakałeś, pościłeś, modliłeś się nie zmru\ywszy oka,pogrą\ony w cię\kiej boleści; teraz zaś, gdy on zmarł wsta-jesz, myjesz się, namaszczasz olejkiem, jesz i pijesz? Dawid,wierny sługa Bo\y, odrzekł: Dopóki dziecię \yło, pościłem i płakałem, bo myślałem:kto wie, mo\e Jahwe zlituje się nade mną i dziecię \yć będzie?Po co więc miałbym pościć teraz, gdy umarło? Czy\ mogęsprawić, by powróciło? [Kiedyś] ja pójdę do niego, ale ono niewróci ju\ do mnie (2 Sm 12, 15 23).A oto przykład patriarchy Abrahama.Sprawiedliwy patriarcha dochował się jedynego syna i todopiero wtedy, gdy był w podeszłym wieku.Ale otrzymuje otorozkaz Bo\y, by zabił syna własnymi rękami i przyniósł naofiarę.Zwięty Grzegorz z Nyssy mówi: Wyobrazcie sobie, wy,którzy macie dzieci i w sposób naturalny miłujecie je, jak miał-by Abraham przyjąć to rozporządzenie Bo\e, gdyby pokładałnadzieje wyłącznie w \yciu doczesnym, gdyby był sługą naturyi za rozkoszne uwa\ałby to właśnie \ycie.Okazał zaś po-słuszeństwo, albowiem wierzył i z wiarą spoglądał na to, coi dla nas jest święte.Wiedział, \e koniec \ycia w ciele jest dlaschodzących ze świata początkiem \ycia bardziej Boskiego.Odchodzący porzuca cienie, a otrzymuje istotę, porzuca błędy,olśnienia i zamęt, a znajduje dobra, przewy\szające wszystko,co dostępne jest dla wzroku, słuchu i mo\liwości zrozumienia.Tote\ Abraham z ochotą oddaje Bogu syna 1.O Abrahamie, owej opoce wiary, pisze te\ św.Jan Złoto-usty: Abraham.nie widział Izaaka martwego, lecz, co o wielecię\sze i boleśniejsze, otrzymał rozkaz, by sam przyniósł go naofiarę .Nie sprzeciwił się jednak rozkazowi, nie płakał i niewykrzykiwał czegoś w rodzaju: Czy po to uczyniłeś mnie oj-cem, by uczynić mnie zabójcą syna? Lepiej byłoby w ogóle niedawać go mi, ni\, kiedy ju\ dałeś, zabierać z powrotem.Dla-czego rozkazujesz mi zabić go, skalać moją własną prawicę?Czy to nie poprzez tego syna Tyś mi obiecał, \e napełnisz moimpotomstwem cały świat? Jak dasz owoce, jeśli wyrwiesz ko-rzeń? Czy ktoś widział, czy ktoś słyszał coś podobnego? Ni-1Grzegorz z Nyssy, św., Nadgrobnoje Słowo Pulcherii, [w:] Tworienija sw.otcow, t.45, s.400 402. XVII.JAK POCIESZAJ NAS ZWICI OJCOWIE 293czego podobnego Abraham nie mówił, nie sprzeciwiał się temu,Który wydał rozkaz
[ Pobierz całość w formacie PDF ]