Azazel (1988) Asimov Isaac

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Każdego dnia szukałem jakiejśwymówki, aby zobaczyć się zMaggie i wkrótce zacząłemdostrzegać już pierwsze rezultatyzmian.Jej włosy stały się gęściejszei zaczęły spływać na ramionawdzięcznymi falami.Pojawiły się nanich czerwono-żółte błyski, nadającim przepiękny i pożądany połysk.Stopniowo jej kość szczękowastawała się coraz bardziej wydatna,a kości policzkowe smuklejsze ibardziej delikatne.Jej oczy nabrałyzdecydowanie błękitnego koloru,który z dnia na dzień przeradzał sięw odcień prawie fiołkowy.Powiekiprzybrały lekko skośny, orientalnyłuk.Uszy stały się bardziej kształtne,o wyraznych płatkach.Jej figurazaokrągliła się i stała prawie bogata,podczas gdy jej talia zwęziła się.Ludzie byli oszołomieni.Sam tosłyszałem.� Maggie - mawiali - coty ze sobą zrobiłaś? Twojewłosy wyglądają po prostuwspaniale.Wyglądasz odziesięć lat młodziej.� Niczego nie robiłam -odpowiadała Maggie.Byłarównie oszołomiona jakpozostali.Za wyjątkiem mnie,oczywiście.� Czy zauważyłeś wemnie jakąś zmianę, wujaszkuGeorge? - zapytała mniepewnego dnia.� Wyglądaszzachwycająco - odparłem - aledla mnie zawsze wyglądałaśzachwycająco, Maggie.� Być może -powiedziała - ale dla samejsiebie nigdy nie wyglądałamzachwycająco, aż do ostatnichkilku dni.Nie rozumiem tego.Wczoraj pewien śmiały, młodymężczyzna odwrócił się, aby zamną popatrzeć.A przecież onizawsze na mój widokprzyśpieszali kroku i zasłanialioczy dłońmi.Ten jednakżemrugnął do mnie.Tak mnie tozaskoczyło, że odpowiedziałammu uśmiechem.Kilka tygodni pózniej spotkałemjej męża, Oktawiusza przedrestauracją, gdy studiowałemwywieszone w jej oknie menu.Ponieważ właśnie do niej wchodził,było dlań sprawą chwili, by zaprosićmnie na obiad, przyjęcie zaśzaproszenia było dla mnie sprawąpołowy tej chwili.� Wyglądasz nanieszczęśliwego, Oktawiuszu -powiedziałem.� Ponieważ jestemnieszczęśliwy - odparł.- Niewiem, co ostatnio dzieje się zMaggie.Sprawia wrażenie takbardzo roztargnionej, żeprawie wcale mnie niezauważa.I bez przerwy chceudzielać się gdzieś towarzysko.A zaledwie wczoraj.- jegotwarz przybrała tak bardzonieszczęśliwy wyraz, że prawiekażdy wstydziłby się na tenwidok śmiać.� Wczoraj? -zapytałem.- A cóż się takiegowydarzyło?� Wczoraj poprosiłamnie, abym nazywał jąMelisandą.Nie mogę nazywaćMaggie tak śmiesznymimieniem, jak Melisanda.� Dlaczego nie?Przecież to imię, jakieotrzymała na chrzcie.� Ale ona jest mojąMaggie.A Melisanda jest kimśobcym.� No cóż, zmieniła sięodrobinę - powiedziałem.� Nie zauważyłeś, żeostatnimi czasy jakbywypiękniała?� Tak - odparł krótkoOktawiusz.� Nie sądzisz, że jest todla niej dobre?� Nie - powiedział zwiększą nawet ostrością wgłosie.� Chcę moją prostą,dawną Maggie.Ta nowaMelisanda zawsze układasobie włosy i stosuje różnecienie do powiek, bez przerwyzmienia stroje i ozdoby i jużprawie wcale ze mną nierozmawia.Do końca obiadu nieodezwałem się już ani słowem.Pomyślałem, że najlepiej będzie, jakzobaczę się z Maggie, i szczerzesobie z nią porozmawiam.� Maggie - zacząłem.� Nazywaj mnieMelisanda, proszę - odparła.� A więc Melisando -powiedziałem.- Odnoszęwrażenie, że Oktawiusz jestnieszczęśliwy.� Ja także -powiedziała cierpko.-Oktawiusz jest takimnudziarzem.Nigdzie nie chcewychodzić.Nie chce się bawić.Nie podobają mu się mojeubrania, mój makijaż.Co onsobie właściwie wyobraża, żekim u licha jest?� Przywykł myśleć, żejest królem pomiędzymężczyznami.� Tym większym jestgłupcem.Jest po prostubrzydkim, małymczłowieczkiem, z którymwstydzę pokazywać siępublicznie.� Chciałaś być pięknajedynie dla niego.� Co to znaczychciałam być piękna? Jajestem piękna.Zawsze byłampiękna.To po prostu sprawadobrania odpowiedniej fryzury iodpowiedniego makijażu.Niepozwolę, aby Oktawiusz stawałmi na drodze.I nie pozwoliła.W pół rokupózniej ona i Oktawiusz byli już porozwodzie, a po następnym pół rokuMaggie - czy raczej Melisanda -ponownie wyszła za mąż zapowierzchownie przystojnegomężczyznę o nic nie wartymcharakterze.Jadłem z nim kiedyśkolację i tak długo wahał się przypłaceniu rachunku, że już sięobawiałem, iż będę musiał zapłacićgo sam.Oktawiusza spotkałem okołoroku po rozwodzie.Pozostałoczywiście nieżonaty, ponieważwyglądał równie nieatrakcyjnie, jakzawsze i mleko wciąż jeszcze w jegoobecności zsiadało.Siedzieliśmy wjego mieszkaniu, pełnym fotografiiMaggie - tej starej Maggie - gdzie nakażdej wyglądała gorzej niż napoprzedniej.� Musisz wciąż za niątęsknić, Oktawiuszu -powiedziałem.� Okropnie! -przytaknął.- Mogę żywićjedynie nadzieję, że jestszczęśliwa.� Z pewnych zródełwnoszę, że raczej nie jest.Byćmoże do ciebie wróci.Oktawiusz ze smutkiempokręcił głową.� Maggie nigdy domnie nie powróci.Kobieta oimieniu Melisanda być możechciałaby i powrócić, ale nigdynie mógłbym zaakceptować jejw swoim życiu.Ona nie jestMaggie - moją ukochanąMaggie.� Melisanda jest owiele piękniejsza od Maggie -zauważyłem.Przez dłuższąchwilę wpatrywał się we mniebez słowa.� W czyich oczach? -powiedział wreszcie.- Bo zpewnością nie w moich [ Pobierz całość w formacie PDF ]

download * ebook * pdf * do ÂściÂągnięcia * pobieranie

Tematy