[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Tymczasem do Rzymu dotarła wieść, że Hannibal przebywa na dworzeAntiocha.W 194 r.p.n.e.Scypion został po raz drugi wybrany na konsula.Drugimkonsulem został Tyberiusz Semproniusz Longus, którego ojciec sprawował tenurząd z ojcem Scypiona w 218 r.p.n.e.36 Scypion wówczas ledwie przekroczyłczterdziestkę i znajdował się u szczytu po- litycznej kariery.Dlaczego więc ponownie starał się o urząd konsula? Nasuwająsię dwa powody.Po pierwsze, Hannibal ponownie szykował się do działania.Scypion znał nienawiść Hannibala wobec Rzymu.O ile jego niechęć osłabła,gdy zwycięski Rzym łagodnie potraktował Kartaginę i jego samego, o tyleodżyła ponownie, kiedy rzymska komisja śledcza zmusiła go do opuszczeniakraju.Hannibal nie stanowił zagrożenia w Kartaginie.Teraz znajdował się nadworze Antiocha, najpotężniejszego władcy ówczesnych czasów.Scypionobawiał się nie tylko, że Hannibal będzie nalegał, aby Syria przystąpiła do wojnyz Rzymem, ale również tego, że sam znów obejmie dowództwo nad wojskami.Jeszcze bardziej niepokojąca była obawa, że Antioch powierzy Hannibalowiswoją armię i flotę wojenną, dzięki którym możliwy stanie się kolejny konfliktKartaginy z Rzymem.Wkroczenie Antiocha do Europy w celu zajęcia Tracji przekonało Scypiona,że król Syrii zamierza podbić Grecję37.Wódz obawiał się, że senat nie zatrzymawojsk rzymskich w Grecji w obliczu zagrożenia ze strony Antiocha, i jegopodejrzenia okazały się słuszne.Uważał, że Grecja powinna pełnić rolę barierydla dalszego pochodu Antiocha i jeśli będzie taka potrzeba, platformystrategicznej, z której Rzym będzie mógł prowadzić działania wojskoweprzeciwko Syrii.Oznaczało to oczywiście rezygnację z podstawowej zasadywspierania greckiej niezależności, która stanowiła podstawę politykiFlamininusa.W tym właśnie miejscu prawdopodobnie rozeszły się politycznedrogi Scypiona i Flamininusa.W strategicznym rozumowaniu Scypiona Afrykań-skiego wartość greckiej niezależności ustępowała rzymskiemu interesowipaństwowemu.Scypion starał się o wybór na konsula prawdopodobnie w celu prze-forsowania swojej wizji zadbania o interes Rzymu na wschodzie.Wzrastałynaciski ze strony konserwatystów, aby wycofać rzymskie wojska z Grecji.Flamininus również publicznie opowiedział się za wycofaniem się armii zHellady.Obawiał się, że przedłużająca się okupacja rzymska popsuje stosunki zgreckimi miastami-państwami, które coraz bardziej powątpiewały, że Rzymdotrzyma złożonych obietnic.Gdy nadejdzie wojna z Syrią - argumentowałFlamininus - Rzym będzie potrzebował wsparcia Greków, dlatego - jegozdaniem - nie należy doprowadzać do zatargu z nimi.Aby zbić tę argumentację, po wyborze na konsula Scypionoficjalnie zażądał, by senat ogłosił Macedonię rzymską prowincją i wyznaczyłjednego z konsulów na dowódcę wojskowego tej prowincji38.Oczywiście nic niemogło bardziej rozgniewać Greków niż ogłoszenie ich ziem rzymską prowincją iokupowanie ich przez armię konsularną.Gdyby Scypion zrealizował te plany,greckie związki natychmiast opowiedziałyby się po stronie Antiocha, abyzapobiec spodziewanej inwazji Rzymu.Scypion popełnił ważny strategiczniebłąd.Prawdopodobnie sądził, że senat przydzieli mu Macedonię, w związku zjego wcześniejszymi sukcesami wojskowymi.Pozwoliłoby mu to objąćdowództwem wojska rzymskie w Grecji i, być może, jeszcze raz poprowadzićludzi do boju, gdyby się okazało, że jego podejrzenia względem Antiocha sąsłuszne.Scypion poniósł jednak tu jedną z najdotkliwszych porażek w swojejkarierze politycznej.Senat odrzucił jego plan i rozkazał obu konsulom powrócićdo Italii, a wojskom rzymskim jak najszybciej wycofać się z Grecji.Nie zdoławszy przekonać Rzymu do działania, które uważał za najlepsze,Scypion starał się najlepiej wykorzystać rok swojego urzędowania, aby uchronićRzym przed nadchodzącą burzą.Założył osiem nadmorskich kolonii nawybrzeżu Półwyspu Apenińskiego.Pięć z nich zostało zatwierdzonych w 197 r.p.n.e.i Scypion był świadkiem ich szybkiej budowy.Strategicznierozmieszczone na wybrzeżu Kampanii kolonie to: Puteoli, Volturnum, Liternum,Salernum i Buxentum39.Pózniej Scypion powołał radę, która zatwierdziłazałożenie kolejnych kolonii na południowym wybrzeżu Italii: Tempsa, Croton,Sippon-tum, oraz dwóch kolonii Copia i Vibo Valentia w Bruttium40.Założenietych kolonii miało podwójny cel strategiczny.Po pierwsze, w wypadku gdybyAntioch lub Hannibal przeprowadzili morski atak, natychmiast rozpoczęto byobronę Italii.Jak zauważa E.T.Salmon, mieszkańcy kolonii byli zobowiązani dopełnienia służby wojskowej i znaczna ich liczba wywodziła się prawdopodobniespośród byłych żołnierzy41.Po inwazji Hannibala na południową Italię Rzym byłzdeterminowany chronić tę część półwyspu przed przyszłymi atakami.Pozatym, ponieważ niektóre miasta południowe przeszły na stronę Hannibalapodczas drugiej wojny punickiej, kolonie zwiększały nad- zór Rzymu nad tym terenem i umożliwiały kontrolowanie tamtejszej ludności.%7łołnierze z tych osiedli byli w stanie szybko zareagować i przeprowadzić akcjękarną w wypadku, gdyby lojalność któregoś z miast wydała się Rzymowipodejrzana42.Podczas drugiej kadencji konsula Scypion po raz drugi otrzymał równieżgodność princeps senatus.Pozbawiony wpływu na wydarzenia na wschodziewziął udział w kampanii Semproniusza Longusa przeciwko Bojom w północnejItalii.Liwiusz zapisał, że jedni podają, że połączył swe wojska z wojskamikolegi i przemierzając kraj Bojów i Ligurów, jak daleko pozwalały się posunąćbłota i lasy, czynił w nim spustoszenie; inni piszą, że nie dokonał niczegogodnego wspomnienia i wrócił do Rzymu dla przeprowadzenia wyborów"43.Niemamy pewności, czy Scypion rzeczywiście wyruszył do Galii na czele wojsk,nietrudno sobie jednak wyobrazić, że wiek i choroby skłoniły go do skorzystaniaz jeszcze jednej szansy, by dowodzić ludzmi, i poprowadził swoje wojskaprzeciwko Bojom.Gdy jego kadencja się skończyła, na wschodzie zbierały sięchmury, ale w Rzymie panował spokój.Scypion od ponad dziesięciu lat był wpływową osobowością, którakształtowała strategiczną politykę obronną Rzymu.Przyglądając się jegodziałalności politycznej w latach 204-194 p.n.e., Richard M.Haywood słuszniezauważył, że jego wpływ na wydarzenia w tym czasie był niezwykle ważny.Promował grecką kulturę i przychylną Grekom politykę.Za najważniejszy jegowkład można uznać próby zliberalizowania zagranicznej polityki Rzymu,sprawienia, aby była bardziej elastyczna i umiarkowana, tak by umożliwićwspółpracę z innymi państwami śródziemnomorskimi w celu realizacji własnychinteresów.Jego wkład w życie polityczne można określić jako równie istotny jakjego wcześniejsza służba44.OSTATNIA KAMPANIADo 195 r.p.n.e.ustały kontakty dyplomatyczne między Rzymem aAntiochem.W ciągu kolejnych dwóch lat władca Syrii posunął się w głąb Grecji,zajmując Lizymachię na europejskim wybrzeżu Tracji i odnawiając stosunki z pozostałymi miastami w tym regionie.Następnie zająłrównież znajdujące się dalej na zachodzie miasta Ajnos i Maroneja i nawiązałdobre stosunki z Grekami w Byzantion45
[ Pobierz całość w formacie PDF ]