[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wraz z naszymsponsorem, bankiem FutureNow, powitajmy zatem pisarza, który przeczyta fragment Niechucichnie echo, swojej pierwszej powieści od pięciu lat.Przed państwem Crispin Hershey!Całkiem gromki aplauz, kiedy podchodzę do mównicy.Pełna sala.No, ja myślę przecieżjuż mnie przeniesiono z namiotu PowerGen na sześćset miejsc na bardziej kameralną scenę .Mój wydawca Oliver siedzi w pierwszym rzędzie z Halem Hieną i jego najnowszym klientem,a jednocześnie młodą nadzieją Ameryki, Nickiem Greekiem.Poczekam, aż zapadnie cisza.Deszcz bębni o płócienny dach.Większość pisarzy podziękowałaby teraz publiczności zaprzybycie mimo fatalnej pogody, ale Hershey nie ma w zwyczaju się wdzięczyć doczytelników i otwiera Niech ucichnie echo na stronie pierwszej.Odchrząkuję. Przejdę od razu do sprawy.*.ostatnie zdanie wybrzmiewa i siadam z powrotem na krześle.Suń w górę, oklaskometrze było całkiem niezle jak na wielkomiejską ludożerkę, spokojną o własne emerytury, nażartąwegańskimi krówkami i opitą ekologicznym cydrem.Wybuchali śmiechem, kiedy mojegobohatera Trevora Upwarda przyklejono taśmą do dachu pociągu Eurostar.Wzdrygali się, kiedyTitus Hurt znalazł ludzki palec w zapiekance.I pomrukiwali w kulminacyjnym fragmencieakcji w pubie w Cambridge, który to passus, odczytywany na głos na festiwalach, tworzyrymowane kuplety godne Audena.Maeve Munro uśmiecha się do mnie, komunikując: świetnie poszło .Odpowiadam miną a dlaczego miałoby pójść inaczej? .Hershey spędziłdzieciństwo wśród aktorów, a ojciec wyśmiewał mnie i mojego brata za niewyrazną dykcję ibłędy językowe, co przyniosło mi znaczne korzyści w przyszłości.Ostatnie słowa taty, jak głoszą moje wspomnienia, brzmiały: nie ilość ludzi, tylko liczba ludzi, matole . Czas na pytania do autora zwraca się Maeve Munro do namiotu. Najpierw samazadam kilka pytań, a potem puścimy w obieg mikrofon.Zatem, Crispin, w ostatnim numerze Newsnight Review znana krytyczka Aphra Booth nazwała Niech ucichnie echo klasycznąpowieścią o męskim kryzysie wieku średniego.Co ty na to? Och, absolutnie trafiła w sedno wolno biorę łyk wody jeśli przez czytanie AphraBooth rozumie przelecenie wzrokiem tylnej okładki w toalecie green-roomu minutę przedwejściem na antenę.Za mój dowcip Maeve Munro obdarza mnie sztucznym uśmiechem.Maeve często możnaspotkać z Aphrą Booth w Mistletoe Club na ploteczkach i winku. Taaak.A dość niepochlebna recenzja Richarda Cheesemana. Zawsze przy świątecznym stole znajdzie się zazdrosna ciocia.Zmiech.Przerażenie.Hucz, burzo na twitterze. Telegraph zacytuje to zdanie na pierwszejstronie dodatku kulturalnego.Richard Cheeseman zmusi swoją grupę aktywistów na rzeczpraw gejów do przyznania mi tytułu Homofoba Roku.Hal Hiena będzie się cieszył tymrozgło$em.A tymczasem Nick Greek wygląda na zakłopotanego.Amerykańscy pisarze są tacy,kurwa, mili dla siebie, siedzą w tych swoich loftach na Brooklynie i piszą sobie nawzajemlisty rekomendacyjne na profesorskie posady. Przejdzmy więc dalej, skoro dobrze nam idzie podejmuje Maeve Munro, ale wibrato wjej głosie brzmi jakoś płasko. Uważasz, Maeve, że tobie też dobrze idzie?Uśmieszek. Bohater Niech ucichnie echo jest pisarzem, podobnie jak ty, a jednak w swoichwspomnieniach Ciąg dalszy nastąpi nazwałeś powieści o pisarzach twórczościąkazirodczą .Czy Trevor Upward to gwałtowny zwrot o sto osiemdziesiąt stopni, czy też możekazirodztwo nabrało dziś atrakcyjności?Odchylam się w tył z uśmiechem i czekam, aż wśród fanów mojej rozmówczyni ucichnąwszystkie no właśnie . Nigdy nie ośmieliłbym się robić wykładu o kazirodztwie rodowitej Szkotce z Orkadów,Maeve.Będę się jednak upierał, że bez zmiany poglądów i punktu widzenia pisarz możejedynie pisać tę samą powieść ad infinitum.Albo też skończyć na uczeniu szablonowegopisania w koledżu dla dzieci z zamożnych rodzin gdzieś na nowojorskiej prowincji. Mimo wszystko jednak Maeve Munro ma odpowiednio urażoną minę o polityku lubpolityczce, którzy zmieniają zdanie, mawia się chorągiewki
[ Pobierz całość w formacie PDF ]