[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.A ilekroć będziesz potrzebował czegoś na tymświecie, wystarczy, abyś potarł pierścień, a pojawi się przed tobą sługa i wszystko, co murozkażesz, uczyni dla ciebie. I potarł pierścień w obecności Dżaudara, i zjawił się na to wezwanie sługa, i zawołał: Jestem do usług, panie mój, czego zażądasz, zostanie spełnione, czyby to było odbudowaniemiasta leżącego w gruzach, czy zburzenie miasta będącego w rozkwicie, zabicie króla lubrozgromienie wojska. Rzekł Maghrebijczyk: Raadzie, ten oto mąż stał się twoim panem iod tej chwili jego pytaj o polecenia. Potem odprawił go i rzekł do Dżaudara: Teraz typotrzyj pierścień, a zjawi się przed tobą ów sługa.Rozkaż mu wówczas spełnić jakieśpolecenie, a on nie sprzeciwi ci się.A potem wracaj do twego kraju, ale strzeż pierścienia,gdyż przy jego pomocy pokonasz twoich wrogów.A pomny bądz zawsze wartości i mocytego pierścienia. I rzekł doń Dżaudar: Panie mój, za twoim zezwoleniem udam się do megokraju. Rzekł Maghrebijczyk: Potrzyj pierścień, a pojawi się przed tobą sługa.Wtedy usiądzmu na ramionach i jeśli powiesz mu: �Chcę być w moim kraju jeszcze dzisiaj , nie sprzeciwisię twemu rozkazowi. Dżaudar pożegnał zatem Abd as-Samada, potarł pierścień i pojawił się przed nim sługa ar-Raad al-Kasif, i rzekł doń: Jestem na twoje usługi, żądaj, a wszystko będzie wykonane. Rzekł mu Dżaudar: Zanieś mnie do Egiptu.Chcę tam być jeszcze dzisiaj. Odparł sługa: Wedle rozkazu , i uniósłszy Dżaudara, leciał z nim od południa do północy.Potem opuściłsię z nim na dziedziniec domu jego matki i znikł.Dżaudar wszedł do domu swej matki i gdygo ona ujrzała, podbiegła ku niemu i zapłakała, a powitawszy go, opowiedziała mu o tym, cospotkało jego braci ze strony króla, jak ich bił i jak zabrał im zaczarowaną torbę i tę drugą zezłotem i klejnotami.A kiedy Dżaudar usłyszał to, ciężko zrobiło mu się na duszy z powodubraci i rzekł do swej matki: Nie smuć się tym, co cię spotkało, zaraz pokażę ci, co uczynię,by sprowadzić tu moich braci. To rzekłszy potarł Dżaudar pierścień i pojawił się przed nim sługa mówiąc: Jestem natwoje usługi, żądaj, a wszystko będzie wykonane. Rzekł doń Dżaudar: Rozkazuję ci, abyśsprowadził tu moich braci z więzienia króla. I zapadł się sługa pod ziemię, i wyszedł napowierzchnię w samym środku więzienia.A Salim i Selim byli w największej niedoli iudręczeniu wskutek okrutnego uwięzienia.%7łyczyli już sobie śmierci i mówili jeden dodrugiego: Na Allacha, bracie mój, jakże długo trwa ta nasza udręka! Jak długo jeszczeprzebywać będziemy w tym więzieniu? Zmierć byłaby dla nas wytchnieniem. A gdy takwłaśnie się z nimi działo, rozwarła się nagle ziemia i stanął przed nimi ar-Raad al-Kasif iuniósłszy obu, zapadł się z nimi zaraz pod ziemię, a oni omdleli z wielkiego strachu.Skorozaś ocknęli się, byli już w swym domu i zobaczyli swego brata Dżaudara, a obok niegomatkę.I rzekł do nich Dżaudar: Witajcie, bracia moi.Cieszę się z waszego przybycia. Aoni opuścili głowy ku ziemi i zaczęli płakać.Rzekł tedy do nich: Nie płaczcie, to szejtan ichciwość pchnęły was do tego.Jakże mogliście mnie sprzedać? Ale czerpię pociechę zdoświadczeń Jusufa.Z nim bowiem postąpili jego bracia znacznie gorzej, wrzucając go dostudni. I Dżaudar mówił tak do swych braci: Jak mogliście postąpić ze mną w ten sposób? Aleidzcie i nawróćcie się do Allacha, i proście Go o przebaczenie, a przebaczy wam, ponieważjest Miłosierny i Wybaczający.A ja już wam wybaczyłem, serdecznie was witam i nie bójciesię. I uspokajał ich tak długo, aż w serca ich wstąpiła otucha.Potem zaczął opowiadać im owszystkim, co wycierpiał w Suezie i potem, i jak wreszcie spotkał szejcha Abd as-Samada.Ipowiedział im też o pierścieniu.A oni rzekli: Bracie nasz, daruj nam tym razem nasze winy,a jeśli wrócimy przypadkiem do naszych postępków, uczynisz z nami według twojej woli. Rzekł im: Nie obawiajcie się.Ale opowiedzcie mi, jak postąpił z wami król. I powiedzieli: Bił nas, groził nam i zabrał nam obie torby. Rzekł wówczas Dżaudar: I cóż on sobie233 myśli? I potarł pierścień, i zjawił się przed nim sługa.A gdy go bracia Dżaudara ujrzeli,przerazili się myśląc, że ich młodszy brat rozkaże mu, aby ich zabił.Podbiegli tedy do matki iprosili: Matko, jesteśmy na twojej łasce.Matko, wstaw się za nami! Rzekła im: Synowiemoi, nie obawiajcie się. A Dżaudar rzekł do sługi: Rozkazuję ci, abyś przyniósł mi wszystko, co znajduje się wskarbcu króla spośród klejnotów i innych kosztowności, nie pozostawiając tam niczego.Przynieś także zaczarowaną torbę, jak również torbę z klejnotami, gdyż obie król zabrałmoim braciom. Rzekł sługa: Słyszę i jestem posłuszny , i udał się zaraz do skarbca, zabrałwszystko, co tam było, i przyniósł też obie torby wraz z ich zawartością.Potem położył towszystko przed Dżaudarem i powiedział doń: Panie mój, nie pozostawiłem w skarbcuniczego. Dżaudar rozkazał swej matce, aby schowała torbę z klejnotami, zaczarowaną torbępołożył przed sobą, a do sługi rzekł: Rozkazuję ci, abyś mi wybudował tej nocy wysokizamek
[ Pobierz całość w formacie PDF ]