[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Dlatego teżdodaje, mówiąc:I tam przyrzekłam być Jego w miłości. 7.Jak zaręczona nie pokłada swej miłości, swej troski i działania gdzie indziej, tylko w swymoblubieńcu, tak i dusza w tym stanie nie ma już ani afektów woli, ani poznawań rozumu, anitrosk, ani żadnych uczynków, które by nie były zwrócone do Boga razem ze swymipożądaniami.Jest bowiem jakby boska, przebóstwiona, i to w takim stopniu, że nawetporuszeń pierwszych, przeciwnych woli Boga, nie dopuszcza w tym wszystkim, co możezrozumieć.I ta jest właśnie różnica między doskonałymi i niedoskonałymi.Duszaniedoskonała czuje zazwyczaj, że jej pierwsze poruszenia rozumu, woli, pamięci i pożądańzwracają się ku złu.Tymczasem dusza w tym stanie zwraca się zazwyczaj ku Bogu, odnośniedo rozumu, woli, pamięci i pożądań, nawet w pierwszych ich poruszeniach, a to z powoduobfitej pomocy i stałości, jakiej nabyła w Bogu i doskonałego zwrócenia się ku dobru.Wyraził to wszystko Dawid, gdy mówił o swej duszy w tym stanie: Czyż Bogu nie będziepoddana dusza moja? Bo od Niego zbawienie moje, bo On sam Bóg mój i Zbawiciel mój, OnObrońca mój, nie zachwieję się więcej" (Ps 61, 2-3).Przez słowa Obrońca mój" dajezrozumieć, że jeżeli dusza przyjęta jest przez Boga i złączona z Nim, jak tu mówi, to niedoznaje już więcej poruszeń przeciwnych Bogu.8.Z tego, cośmy powiedzieli, widać jasno, że dusza będąca w tym stanie zaręczynduchowych, umie tylko miłować i chodzić zawsze w rozkoszach miłości z Oblubieńcom.Doszła już bowiem do tej doskonałości, której formą i istotą, jak mówi św.Paweł, jest miłość(Kol 3,14).Ponieważ dusza im więcej kocha, tym doskonalsza jest w tym, co kocha.Tutajwięc dusza, będąc już doskonałą, jest cała miłością, jeśli tak można powiedzieć, i wszystkiejej uczynki są miłością.Wszystkie swe władze i bogactwa dusza zużywa w miłowaniu, dającjak mądry kupiec (Mt 13, 46) wszystkie swoje rzeczy za ten skarb miłości, który znalazłaukryty w Bogu.Skarb ten jest w takiej cenie przed Bogiem i dusza tak jasno widzi, żeUmiłowany jej niczego innego nie ceni, niczym się nie posługuje poza miłością, że pragnieMu ona służyć doskonale i wszystko podporządkowuje czystej miłości Boga.I nie tylko wola Umiłowanego, lecz i sama miłość, która ją ogarnia, przynagla ją wewszystkim i przez wszystko do miłowania Boga.Pszczoła ze wszystkich roślin zbiera miód wnich zawarty i posługuje się nimi tylko w tym celu.Podobnie dusza ze wszystkich rzeczy,które przez nią przechodzą, zbiera z wielką łatwością słodycz miłości w nich zawartą, bomiłuje w nich Boga bez względu na to, czy są smakowite czy mdłe.Jest bowiem przenikniętai osłonięta miłością, niczego prócz niej nie czuje, w niczym nie smakuje i o niczym nie wie,ponieważ, jak powiedzieliśmy, dusza ta nie umie nic jak tylko kochać, i jej upodobaniem wewszystkich rzeczach i zajęciach jest rozkosz miłości Bożej.I aby to wyrazić mówi następnąstrofę.WPROWADZENIE DO NASTPNEJ STROFY l.Mówiliśmy już, że Bóg pragnie jedynie miłości.Dobrze więc będzie przed dalszymiwyjaśnieniami podać tu przyczynę tego, że wszystkie nasze czyny i trudy, choćby byłymożliwie największe, niczym są przed Bogiem.Nie możemy bowiem nic złożyć przez nieBogu, ani wypełnić Jego jedynego pragnienia, którym jest wywyższenie duszy.Dla siebiebowiem Bóg nic z tego nie pragnie, gdyż niczego nie potrzebuje.A jeśli czegoś pragnie, tojedynie tego, co wywyższa duszę.Ponieważ nie ma innej rzeczy, w której mógłby ją bardziejwywyższyć jak zrównanie jej ze sobą, przeto tego jedynie żąda, żeby Go miłowała.Właściwością bowiem miłości jest zrównanie miłujących się.Stąd więc tutaj, mając jużmiłość doskonałą, dusza nazywa się oblubienicą Syna Bożego.Ta nazwa oznacza zrównaniesię jej z Nim i w tym zrównaniu przyjazni wszystkie rzeczy są im wspólne.Wyraził to samBoski Oblubieniec, mówiąc do swych uczniów: Nazwałem was przyjaciółmi, bo wszystko,cokolwiek od Ojca usłyszałem, oznajmiłem wam" (J 15,15).Wypowiada zatem następnąstrofę:28.DUSZA MOJA TOB ZAJTA JEDYNIEDusza ma Tobą zajęta jedynie,Całe moje jestestwoTwa służba pochłania!Nie strzegę już stadaI nie mam innego starania,Zajęciem moim jest słodycz kochania.OBJAZNIENIE2.W poprzedniej strofie oświadczyła dusza lub raczej oblubienica, że oddała sięOblubieńcowi, nie zostawiając nic dla siebie.Teraz, w tej strofie objaśnia sposób, w jaki tegodokonuje.Objaśnia, że jej dusza, ciało, władze i wszystkie zdolności zajmują się tylkosprawami jej Oblubieńca.Nie szuka już własnej korzyści, nie idzie za swymi upodobaniami inie zajmuje się innymi rzeczami czy sprawami obcymi i dalekimi od Boga.Wobec samegoBoga nie zna też innej postawy ani sposobu zachowania się, jak tylko zajęcie miłości.Albowiem poprzednie postępowanie zmieniła i wymieniła całkowicie na miłość, stosownie dotego, co teraz powie:Dusza ma Tobą zajęta jedynie.3.W tym wyrażeniu, że dusza ma Tobą zajęta jedynie, daje poznać owo oddanie sięOblubieńcowi, jakiego dokonała w tym zjednoczeniu miłości.Tam bowiem cała dusza, zewszystkimi swymi władzami: rozumem, wolą i pamięcią oddała się i poświęciła Jego służbie.Rozum jej zajmuje się jedynie poznawaniem rzeczy odnoszących się do doskonalszej służby Jemu, wola miłowaniem tego, co miłe jest Bogu i co we wszystkich rzeczach jest skłanianiemsię uczuciowym ku Bogu, pamięć wreszcie troszczy się jedynie o to, co odnosi się do Jegosłużby i udoskonala się w tym, co się Mu więcej podoba.Dodaje więc:Całe moje jestestwo Twa służba pochłania.4.Przez całe swe jestestwo (32) rozumie się tu to wszystko, co należy do zmysłowej częściduszy.Do tej części zmysłowej należy ciało ze wszystkimi swymi zmysłami i władzami takwewnętrznymi i zewnętrznymi, jak również wszystkie uzdolnienia naturalne i reszta zasobówduszy
[ Pobierz całość w formacie PDF ]