[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Siedział za swoim ozdobnym biurkiem i bawił się nożemdo papieru w kształcie kosy. Wolne popołudnie  powtórzył Mort.Pokój wydał mu się nagle dusząco ogromny, a on sam stał nieprzyjemnie odsłoniętypośrodku dywanu wielkości pola uprawnego.ALE DLACZEGO?  Z
mierć nie mógł zrozumieć.PRZECIE%7ł NIE NA POGRZEBBABCI, dodał.WIEDZIAA
BYM COZ
O TYM. Chciałbym po prostu.no wie pan.wyjść gdzieś, spotkać się z ludz
mi. Mortpróbował wytrzymać nieruchome spojrzenie.CODZIENNIE SPOTYKASZ SI
Z LUDy
MI, zaprotestował Z
mierć. No tak, ale.Ale nie na długo.Miło by było spotkać się z kimś o przewidywanejdługości życia większej niż parę minut.Proszę pana  dorzucił.Z
mierć zabębnił palcami o blat, co brzmiało jak stepowanie myszy, i jeszcze przezkilka sekund spoglądał na Morta w skupieniu.Zauważył, że chłopiec jest mniej kancia-sty, niż to pamiętał, stoi prosto, a w dodatku wie, co to znaczy  przewidywana długośćżycia.To przez tę bibliotekę.NO DOBRZE, zgodził się niechętnie.WYDAJE MI SI
JEDNAK, %7Å‚E WSZYST-KO, CZEGO CI TRZEBA, MASZ TUTAJ, NA MIEJSCU.SA
U%7Å‚BA NIE JEST CI
%7Å‚KA,PRAWDA?36 Nie, proszÄ™ pana.MASZ OBFITE POSIA
KI, CIEPA
E A
Ó%7Å‚KO, CZAS NA WYPOCZYNEK I TOWA-RZYSTWO OSÓB W TWOIM WIEKU. Przepraszam?MOJA CÓRKA, wyjaÅ›niÅ‚ Z
mierć.POZNAA
EZ
J
, JAK S
DZ
. Ach.Tak, proszę pana.Rzeczywiście.PO BLI%7łSZYM POZNANIU ZDRADZA BARDZO DOBRY CHARAKTER. Jestem tego pewien, proszę pana.A MIMO TO PROSISZ.Z
mierć wymówił te słowa z wyraz
nym niesmakiem:O WOLNE POPOA
UDNIE? Tak, proszę pana.Jeżeli się pan zgodzi.NO DOBRZE.NIECH TAK B
DZIE.MASZ CZAS DO ZACHODU SA
OC
CA.Z
mierć otworzył wielką księgę, chwycił pióro i zaczął pisać.Od czasu do czasu prze-rzucał koraliki liczydła.Po minucie podniósł głowę.WCI
%7Å‚ TU JESTEZ
, zauważył.MARNUJESZ WA
ASNY CZAS, dodał kwaśno. Ehem. zaczął Mort. Proszę pana, czy ludzie będą mnie widzieli?MYZ
L
, %7Å‚E TAK.JESTEM PEWIEN.CZY JESZCZE W CZYMZ
MÓGA
BYM CI PO-MÓC, ZANIM WYRUSZYSZ NA TO.SZALEC
STWO? Tak, proszę pana, mam jeszcze jeden problem.Nie wiem, jak się dostać do śmier-telnego świata.Proszę pana.Z
mierć westchnął ciężko i otworzył szufladę biurka.PO PROSTU IDy
TAM.Mort smętnie pokiwał głową i ruszył w długą drogę do drzwi gabinetu.Kiedy chwy-tał za klamkę, Z
mierć chrząknął.CHA
OPCZE!  zawołał i rzucił coś.Mort złapał to odruchowo.Drzwi otworzyły się skrzypiąc.Z
ciana zniknęła.Gruby dywan pod stopami zmienił się w zabłocone kocie łby.Jasneświatło dnia zalało go niczym strumień rtęci. Mort  oznajmił Mort, zwracając się do wszechświata jako całości. Co?  zapytał straganiarz.Mort rozejrzał się.Stał na placu targowym, pełnym ludzi i zwierząt.Sprzedawano tuwszystko, od szpilek po obietnice zbawienia (to ostatnie oferowało kilku wędrownychproroków).Niemożliwe było prowadzenie rozmowy ciszej niż krzykiem.Mort stuknął straganiarza w plecy. Widzi mnie pan?  spytał.Straganiarz przyjrzał mu się krytycznie. Chyba tak  mruknął. Albo kogoś bardzo podobnego do ciebie.37 Dziękuję. Mort odetchnął z bezmierną ulgą. Nie ma o czym mówić.Codziennie widzę masę ludzi.Całkiem za darmo.Chceszkupić sznurówki? Raczej nie.Co to za miejsce? Nie wiesz?Kilku ludzi przy sąsiednim straganie przyglądało się Mortowi z zadumą.Umysłchłopca przeskoczył na wyższy bieg. Mój mistrz wiele podróżuje  wyjaśnił zgodnie z prawdą. Przyjechaliśmynocą, a ja spałem na wozie.A teraz mam wolne popołudnie. Aha. Straganiarz pochylił się z tajemniczą miną. Chciałbyś się zabawić, co?Mógłbym ci czegoś poszukać. Bardzo bym się ucieszył wiedząc, gdzie jestem  wyznał Mort.Mężczyzna był zaskoczony. To Ankh-Morpork  oznajmił. Każdy by zauważył.I wywąchał.Mort pociągnął nosem.Rzeczywiście, w powietrzu nad miastem było coś niezwy-kłego.Człowiek miał wrażenie, że ta atmosfera wiele już przeżyła.Przy każdym odde-chu uświadamiał sobie na nowo, że otacza go mnóstwo ludzi i prawie każdy z nich madwie pachy [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

higrostat.htw.pl