[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Czekał na nich.Wielkie, spracowane dłonie strażników przeszukują go po raz ostatni.Kajdanki zamykają sięciasno wokół jego nadgarstków.Aańcuch z brzękiem zapina się wokół pasa.Metaloweobręcze zaciskają się na kostkach.Od strażników czuć zapach piwa i tytoniu.Szybki dymek iłyk budweisera na odwagę przed robotą.- Wyprowadzić więznia.- Tym razem głos nie należy do strażnika, a do naczelnikaMcFaula.Bale uśmiecha się, przechodząc obok niego.Uśmiech nie schodzi z jego twarzy przez całądrogę do pokoju przygotowawczego w kształcie litery L, przylegającego do pokoju straceń.Ibędzie się uśmiechał.Przez cały czas, aż upłynie jego ostatnia sekunda na ziemi.Kalifornia, 5.5010 minut do egzekucjiWenecja 14.50- Madonna Porce! - klnie Vito.Nigdy wcześniej nie widział tak zaawansowanegotechnicznie detonatora.- Nie ma szans dobrać się do kabli.Całość jest hermetyczniezamknięta.- Potrzebne hasło - zauważa głupio Rocco.- Co ty powiesz? - odpowiada sarkastycznie major.- Masz jakieś pod ręką?Rocco przełyka ślinę.- Chyba musimy zgadywać.- Zgadywać, mówisz? Dzięki, geniuszu.A co jeśli się pomylimy?- Będzie po nas.Albo będziemy mogli spróbować jeszcze raz.- Dzięki.- Vito ściąga marynarkę i podwija rękawy.Pod pachami i na plecach mawilgotne plamy.Rocco wpatruje się w wyświetlacz.Po jego czole ścieka pot.- Kod do zamka elektronicznego zwykle można spróbować wprowadzić kilka razy.Musibyć tak skonstruowany, żeby dało się go wyłączyć.Nawet zamachowcy czasami muszą cośpoprawić. Na wyświetlaczu widnieje pozostały czas: sześć minut.Nad klawiaturą jest miejsce napięć cyfr lub liczb.Vito w milczeniu wpisuje 66666.Serce wali mu jak młotem.Ekranwyświetla komunikat: ERROR i gaśnie.Vito próbuje ponownie: SATAN.ERROR.Urządzenie piszczy.Miga czerwona dioda.Major bierze głęboki oddech i zerka na Rocco.- Co to twoim zdaniem znaczy?Rocco wyciera z brwi krople potu.- Podejrzewam, że została panu jedna szansa.Jedna.Jeszcze nigdy ta jedna cyferka nie stanowiła dla majora Carvalho aż takiegoproblemu.Obaj przełykają ślinę.Licznik na wyświetlaczu pokazuje pięć minut.- Albo że nie ma pan już żadnej - dodaje Rocco.Vito gapi się na cyfry.Po grzbiecie przebiega mu dreszcz.Utknął.Nie ma już żadnychasów.Od tej chwili licytuje na ślepo.Kalifornia, 5.555 minut do egzekucjiWenecja 14.55Nawet jeżeli widok pokoju straceń szokuje Bale'a, to udaje mu się to skutecznie ukryć.Stalowe łóżko na kółkach.Dwie tace ze strzykawkami.Niecierpliwi członkowie staranniedobranego zespołu, który wykona zastrzyk.Zwiadkowie, jak ryby w akwarium, obserwują spektakl z otwartymi ustami.Bale tylko sięuśmiecha.Strażnicy wprowadzają go do przedpokoju i sadzają na łóżku.Podciąga nogi dogóry jak na fotelu dentystycznym, po czym grzecznie kładzie się na plecach.Przywiązują go do poręczy.Skórzane pasy oplatają jego nadgarstki i kostki.Bale czujesię, jakby układano go na krzyżu.Ktoś stuka palcem w jego przedramię, aby wyczuć żyłę.Bladoniebieskie węże wyłaniająsię pod bladą skórą w oczekiwaniu na truciznę.Rozpinają mu więzienną koszulę.Do klatkipiersiowej przyklejają mu elastyczne czujniki EKG.Końcówki przewodów podłączają domonitora.Jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki pojawiają się igły i cewniki.Osiem igieł.Osiem zastrzyków w precyzyjnie ustalonych odstępach.Bale docenia potrzebę rutynowości.Rutyna i rytuały zawsze były dla niego ważne,zwłaszcza kiedy to on odbierał komuś życie. Do żył Larsa trafia roztwór soli fizjologicznej.Piszczy monitor.Szeleści papier na rolcewykresu EKG.Ktoś kaszle.Rozpoczyna się koniec.Do nowego początku została już tylkominuta.Kalifornia, 5.591 minuta do egzekucjiWenecja 14.59Licznik na detonatorze pokazuje trzydzieści sekund.Vito Carvalho rozpaczliwie usiłuje coś wymyślić.Instynktownie odsuwa na bok rzeczynieistotne.Eliminuje zbędne.Szuka fundamentu.Najważniejszego wątku w całej tej historii.Licznik pokazuje dwadzieścia pięć sekund.Jeśli major się pomyli, to jego, Rocco i setkiniewinnych ludzi czeka śmierć.Wpisuje pierwszy znak.Boże, zaopiekuj się Marią
[ Pobierz całość w formacie PDF ]