[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Bolszewicy okazali się jedyną siłą rewolucyjno-marksistowskąw partii i w kraju.Rzecz zrozumiała, że wobec tak poważnych rozbieżności SDPRRrozpadła się faktycznie na dwie partie, partię bolszewików i partięmieńszewików.IV zjazd partii nic nie zmienił w faktycznym stanierzeczy wewnątrz partii.Zachował on jedynie i nieco wzmocniłformalną jedność partii.V zjazd partii uczynił krok naprzód wkierunku faktycznego zjednoczenia partii, przy czym zjednoczenieto odbyło się pod sztandarem bolszewizmu.Podsumowując wyniki ruchu rewolucyjnego V zjazd partii potępiłlinię mieńszewików jako ugodową i zaaprobował linię bolszewicką jakorewolucyjno-marksistowską.Tak więc V zjazd partii potwierdził razjeszcze to, czego dowiódł już cały przebieg pierwszej rewolucjirosyjskiej.Rewolucja wykazała, że bolszewicy umieją nacierać, gdy wy-maga tego sytuacja, że nauczyli się oni nacierać w pierwszych szere-gach i prowadzić za sobą lud do szturmu.Lecz rewolucja wykazałaponadto, że bolszewicy umieją również cofać się w porządku, gdysytuacja przestaje sprzyjać, gdy rewolucja zaczyna słabnąć, że bol-szewicy nauczyli się cofać prawidłowo, bez paniki i zamieszania,żeby zachować kadry, skupić siły i po przegrupowaniu swych szere-gów odpowiednio do nowej sytuacji znów podjąć ofensywę prze-ciwko wrogowi.Nie można zwyciężyć wroga nie umiejąc prawidłowo nacierać.Nie można uniknąć rozbicia w czasie porażki nie umiejąc pra-widłowo się cofać, cofać się bez paniki, bez zamieszania. ROZDZIAA IVMIECSZEWICY A BOLSZEWICY W OKRESIE REAKCJISTOAYPINOWSKIEJ.UKONSTYTUOWANIE SI BOLSZEWIK�WW SAMODZIELN PARTI MARKSISTOWSK(Lata 1908 1912)I.Reakcja stołypinowska.Rozkład wśród opozycyjnych warstwinteligencji.Upadek duchowy i rozczarowanie.Przejście częściinteligencji partyjnej do obozu wrogów marksizmu i próbyzrewidowania teorii marksistowskiej.Odprawa, jaka.Lenin dałrewizjonistom w swej książce �Materializm i empiriokryty-cyzm� i obrona teoretycznych podstaw partii marksistowskiej.3(16) czerwca 1907 roku rząd carski rozwiązał II Dumę Pań-stwową.Dzień ten znany jest w historii pod nazwą zamachu stanuz dnia 3 czerwca.Rząd carski wydał nową ordynację wyborczą doIII Dumy Państwowej, naruszając przez to swój własny manifestz dn.17(30) pazdziernika 1905 roku, zgodnie bowiem z tym mani-festem rząd winien był wydawać nowe ustawy jedynie za zgodąDumy.Socjaldemokratyczna frakcja II Dumy oddana została pod sąd,przedstawicieli klasy robotniczej skazano na katorgę i zesłanie.Nowa ordynacja wyborcza była ułożona w taki sposób, że liczbaprzedstawicieli obszarników i burżuazji handlowo-przemysłowejw Dumie znacznie się powiększała.Jednocześnie liczba przedstawi-cieli chłopów i robotników, która i przedtem była nieduża, zmniej-szała się kilkakrotnie.III Duma była pod względem swego składu czarnosecinno-ka-decka.Z ogólnej liczby 442 posłów przypadało: na prawicę (czar- nosecińców) 171, na pazdziernikowców i członków grup pokre-wnych 113, na kadetów i członków zbliżonych do nich grup 101, na.Grupę Pracy (trudowiki)* 13, na socjaldemokratów 18.Prawica (posłów tych nazywano tak dlatego, że siedzieli w Dumiepo prawej stronie) reprezentowała najbardziej zaciętych wrogówklasy robotniczej i chłopstwa czarnosecinnych obszarników, rze-czników pańszczyzny, sprawców masowej chłosty i rozstrzeliwaniachłopów podczas tłumienia ruchu chłopskiego, organizatorów pogro-mów żydowskich, masakrowania demonstracji robotniczych, bestial-skiego podpalania lokali, w których podczas rewolucji odbywały sięwiece.Prawica była za jak najokrutniejszym uciskiem mas pracują-cych, za nieograniczoną władzą cara, była przeciwna manifestowicarskiemu z dnia 17(30) pazdziernika 1905 roku.Stanowisko zbliżone do prawicy zajmowała w Dumie partia paz-dziernikowców, czyli �Związek 17 pazdziernika�.Pazdziernikowcyreprezentowali interesy wielkiego kapitału przemysłowego i wielkichobszarników, którzy prowadzili gospodarkę na sposób kapitalistyczny(na początku rewolucji 1905 roku przeszła do pazdziernikowcówznaczna część kadetów spośród wielkich obszarników).Pazdzierni-kowcy różnili się od prawicy jedynie tym, że uznawali zresztątylko w słowach manifest z dn.17(30) pazdziernika.Pazdzierni-kowcy całkowicie popierali zarówno wewnętrzną jak zewnętrznąpolitykę rządu carskiego.Kadeci, czyli partia �konstytucyjno-demokratyczna�, mieli w IIIDumie mniejszą ilość posłów niż w I i II Dumie.Tłumaczy się totym, że część głosów obszarniczych przeszła od kadetów do pazdzier-nikowców.W III Dumie reprezentowana była nieliczna grupa drobnomie-szczańskich demokratów, tak zwanych trudowików.Trudowicy zaj-mowali w Dumie stanowisko chwiejne między kadetami a demokracjąrobotniczą (bolszewikami).Lenin wskazywał, że chociaż trudowicysą w Dumie niezwykle słabi, to jednak reprezentują oni masy, masychłopskie.Wahania trudowików między kadetami a demokracją ro-botniczą nieuchronnie wynikały z położenia klasowego drobnychwłaścicieli.Lenin stawiał przed posłami-bolszewikami, przed demo-* Trudowiki ugrupowanie drobnomieszczańskie, utworzone w roku 1906w I Dumie Państwowej przez część posłów chłopskich.Na czele tej grupy stalieserowscy inteligenci. Red.przekł.pol. kracją robotniczą zadanie �dopomóc słabym demokratom drobno-mieszczańskim, wyrwać ich spod wpływu liberałów, zespolić obózdemokracji przeciw kontrrewolucyjnym kadetom, a nie tylko prze-ciwko prawicy.� (Lenin, �Partie polityczne w Rosji�, Dzieła, wyd.IV, LXVIII, str.37).Zarówno w toku rewolucji 1905 roku jak i tym bardziej po jej po-rażce kadeci występowali coraz wyrazniej jako siła kontrrewolu-cyjna.Coraz bardziej zrzucali z siebie �demokratyczną� maskę, wy-stępowali jako prawdziwi monarchiści, obrońcy caratu.W roku 1909grupa wybitnych pisarzy kadeckich wydała zbiór artykułów pt.�Wiechi� (Drogowskazy), w którym kadeci dziękowali caratowiw imieniu burżuazji za stłumienie rewolucji.Płaszcząc się i korzącniewolniczo przed carskim rządem knuta i szubienicy, kadeci pisaliotwarcie, że trzeba �błogosławić tę władzę, która sama jedna swymibagnetami i więzieniami ochrania jeszcze nas (to jest burżuazję libe-ralną) przed gniewem ludu�.Po rozpędzeniu II Dumy Państwowej i rozprawieniu się z socjal-demokratyczną frakcją Dumy Państwowej, rząd carski zaczął zewzmożoną siłą tępić polityczne i ekonomiczne organizacje proleta-riatu.Więzienia katorżnicze, twierdze i miejsca zesłania przepełniłysię rewolucjonistami.Rewolucjonistów bestialsko katowano w więzie-niach, zadawano im tortury i męki.Czarnosecinny terror hulał nacałego.Carski minister Stołypin pokrył kraj lasem szubienic.Stra-cono kilka tysięcy rewolucjonistów
[ Pobierz całość w formacie PDF ]