Thomas Craig Niedzwiedzie lzy

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Cholerna angielska arystokracja.Margaretmiała ustaloną pozycję i oczekiwała, że on do niej dołączy.To było dla niej sensemżycia.Aubrey był synem kościelnego, chłopakiem uczącym się dzięki stypendium.Kościelnym stypendystą z wzorowym świadectwem.Po prostu syn kościelnego.Pochylił się w swym fotelu.- Dobrze.już dobrze, kochanie - rzekł cicho.W jej oczach pojawił się błysk czu-łej radości.- Wiem, mój drogi, wszystko wiem.- Wstała.- Czy jesteś gotów.zmienić zda-nie?- Tak, naturalnie - odparł z udaną lekkością.Biodro zakłuło boleśnie przypomina-jąc, że wstał z fotela.Nieco mocniej utykając przeszedł do drzwi i nie patrząc na żonęrzucił: - Nie będzie kłopotów, mój skarbie.%7ładnych kłopotów.- Usłyszał jej radosnewestchnienie.Massinger ruszył przez hall do swej sypialni, unikając po drodze wysokiego, złoconegoosiemnastowiecznego lustra, wiszącego nad telefonem.Ominął też lustra w rogu sy-pialni.Ale dał się zaskoczyć przez podłużną lustrzaną taflę wewnątrz drzwi szafy.Ukazała mu ona człowieka niezdecydowanego, przygnębionego i zawstydzonego.Zciągnął marynarkę i krawat, a płaszcz rzucił na dywan.Mała otomana zdawała sięzapraszać do spoczynku.Zadzwonił telefon, przerywając gwałtownie jego rozmyślanie na temat własnej winy.Paul przeniósł wzrok na aparat, po czym szybko chwycił słuchawkę.- Profesor Massinger?Czyżby to był Shelley?- Tak, kto mówi?- To ja, Shelley, profesorze.Massinger niespokojnie odwrócił głowę, aby widzieć drzwi.Cienie w sypialni rosły,wędrując po dywanie.Paul opadł w głąb otomany.- Tak.Czego pan sobie życzy? - Nasłuchiwał, czy nie brzęknie podnoszona słu-chawka innego aparatu.Dłoń mu drżała.- J�.chciałbym pomóc - ciągnął Shelley.- Myślę, że mogę uzyskać dla pana teakta, wprawdzie tylko na parę godzin, ale może pan sobie z nich zrobić ksero, a wtedyodłożę je z powrotem na miejsce.- Shelley rozwijał szczegółowo swój plan, gadał igadał, było jasne, że przełamał własne opory, ambicje i lęk.- To oczywiście odpis,64niestety, a nie kopia oryginalnych dokumentów, które są w Waszyngtonie, ale towszystko, co mogę zrobić, nie będę w stanie zdziałać więcej.Massinger nasłuchiwał dalej.Wyglądało, że nikt nie podsłuchiwał z innego telefonuw mieszkaniu.- Halo?- Panie profesorze, mówił pan, że będą panu potrzebne.Czy nadal są potrzebne?Brzęknięcie.Czyżby ktoś podniósł słuchawkę? Margaret? Massinger poczuł wście-kłość.Wyładował złość na Shelleyu.On też uczestniczył w spisku mającym poróżnićgo z Margaret.- W tej chwili ich nie potrzebuję - powiedział Massinger tak obojętnie, jak tylkopotrafił.- Przepraszam, ale to chyba nie ma nic wspólnego ze mną.Dziękuję, że panzadzwonił.Shelley natychmiast przerwał połączenie.Paul słuchał dalej.Poprzez szumy na liniidobiegał go słaby trzask ostrożnie odkładanej słuchawki.Rzucił swoją na widełki,jakby parzyła go w rękę.Postanowił zaczekać, aż Margaret otworzy drzwi, a na jejustach pojawi się uśmiech zrozumienia i uznania.Cierpienie ciążyło mu straszliwie,wypełniało go niczym woda tonącego.Margaret promieniała.Nie było co do tego wątpliwości.Szczęśliwa, ufna, znowubezpieczna.Przyjmowała powściągliwie wyrazy współczucia od gości na wieść o tym,że zdradzono i zamordowano jej ojca.Porządek świata Margaret został przywrócony.Massinger opanowany na nowo uczuciem miłości do żony obserwował ją kursującąpomiędzy gośćmi na póznym przyjęciu po operze.Ogarnęło go znów uwielbienie dlaniej.Poza tym czuł się obco na tego rodzaju imprezach towarzyskich.Z nastroju obcości nie zdołał go wyprowadzić nawet Eugeniusz Oniegin, w którymśpiewała rosyjska sopranistka z towarzyszeniem orkiestry pod dyrekcją przewyższają-cego ją sławą męża.Jedynie łagodne spojrzenia Margaret, które rzucała mu przez caływieczór w operowej loży, pełne aprobaty i współczucia, łagodziły jego nieznośny sa-mokrytycyzm.Teraz, po whisky i dobrym burgundzie wypitym prawie bez przekąski,zaczynał przyzwyczajać się do podjętej decyzji.Ponownie sprecyzował swoje najważ-niejsze cele.Z wolna regulował ostrość lunety, przez którą spoglądał na własną moral-ność i uczucia.Obraz Margaret był już wyraznie widoczny.Stanął blisko okna, gdzie zapach róż był silniejszy od woni cygar i papierosów.Dwie lub trzy osoby porozmawiały z nim życzliwie na temat jego ewentualnej pracy65na kierowniczym stanowisku, inne delikatnie badały, czy byłby zainteresowany dzia-łalnością w nowej Komisji Królewskiej, jeszcze ktoś nęcił go wizją lukratywnego kon-traktu z Quango*.Wszystko to ogromnie cieszyło Margaret.A ponadto schlebiało jegoukrytemu dążeniu, by stać się prawdziwym Anglikiem i pełnoprawnym członkiemarystokratycznego kręgu przyjaciół żony.Nie chciał być jedynie byłym wykładowcąuniwersyteckim i emerytowanym profesorem londyńskiego King's College.Jako mążMargaret pragnął podnieść swój status, umocnić więzi z Anglią.Miał dowody, że stajesię to obecnie realne.Otwierały się wszelkie możliwości.Gdyby liczył sobie mniej lat ibył obywatelem brytyjskim, mógłby się ubiegać o zdobycie bezpiecznego fotela człon-ka Parlamentu.Zachęcano go do tego.Był wszędzie znany, lubiano go.Uśmiechnął sięgorzko, trzymając szklankę przy ustach [ Pobierz całość w formacie PDF ]

download * ebook * pdf * do ÂściÂągnięcia * pobieranie

Tematy