[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Tonapięcie może być niebezpieczne.Dlatego w tym wypadku lepiej odłączyć komputer od sieci- a samemu znalezć sobie inne zródło uziemienia.W profesjonalnych zakładach serwisowych uziemia się stoły, na których dokonuje sięnaprawy komputerów.Natomiast Ty musisz się zadowolić przewodem zasilającym zuziemieniem.Bardziej zaawansowanym sposobem wyrównywania potencjałów pomiędzy tobą akomputerem jest zastosowanie specjalnego zestawu antystatycznego.Składa się on z opaskina nadgarstek i maty, które posiadają przewody służące do podłączenia do obudowąkomputera.Kiedy rozkręcasz komputer, umieść matę obok lub poniżej, a następnie połącz jąz obudową przewodem uziemiającym.Załóż opaskę na nadgarstek i również połącz zobudową (zwróć uwagę, aby w miejscu podłączania była ona wolna od farby i zapewniaładobry kontakt) lub z matą.Takie podłączenie zapewni dostosowanie cię do potencjałukomputera i uchroni układy przed ładunkiem statycznym.Jeśli wymontowujesz podzespoły, jak napędy dyskowe, karty rozszerzeń i szczególniedelikatne części, jak płyta główna, pamięci czy procesor, kładz je zawsze na macie.Niektórzy kładą sam komputer na macie; nie należy tego robić - mata to miejsce nawymontowane podzespoły.Jeśli nie posiadasz maty, kładz podzespoły na czystym stole.Zawsze chwytaj kartę rozszerzeńnajpierw za metalowy uchwyt; jest on podłączony do obwodu uziemienia karty i w ten sposóbochronisz ją przed ewentualnym ładunkiem statycznym.Jeśli karta nie posiada metalowegouchwytu (jak np.płyta główna), trzymaj ją za brzegi starając się nie dotykać żadnegoelementu.Niektórzy polecają umieszczanie płyt i układów na folii aluminiowej.Zdecydowanieodradzam.Wiele płyt głównych, kart rozszerzeń i innych układów posiada wbudowanebaterie litowe lub niklowo-kadmowe.Przy ich zwarciu, które może nastąpić po umieszczeniupłyty na folii, baterie nadmiernie się nagrzewają i mogą wystrzelić jak petarda.Ponieważ niezawsze jesteś w stanie ocenić, czy dana płyta ma wbudowaną baterię, nie należywymontowanych płyt kłaść na przewodzącej metalowej powierzchni.Program konfiguracyjnyZanim wyłączysz komputer i ściągniesz obudowę, musisz zanotować kilka rzeczy na wypadekwykasowania ustawień pamięci CMOS.Jest ona zasilana ze specjalnej baterii, by zachowaćdane o konfiguracji komputera po jego wyłączeniu.Jeśli wyciągniesz baterię lub zewrzeszokreślone piny, wykasujesz dane z pamięci CMOS, a tym samym stracisz ustawieniapodstawowych danych o komputerze, m.in.ile i jakie posiada napędy, ile ma zainstalowanejpamięci, jaka jest data i godzina. Najważniejsze informacje dotyczą parametrów twardego dysku.Dane dotyczące innychpodzespołów są stosunkowo łatwe do odtworzenia przy następnym uruchomieniu komputera;w przypadku dysków nie zawsze jest to takie proste.Większość dzisiejszych programówBIOS-u potrafi odczytać informacje konfiguracyjne z dysków, gorzej, jeśli posiadasz starszewersje - wtedy sam musisz podać wszystkie parametry.Oznacza to, że musisz znać ilośćcylindrów, głowic i sektorów na ścieżkę.Niektóre BlOS-y określają twardy dysk tylko za pomocą liczby typu (type nuniber), zwyklemieszczącej się w przedziale od l do 50.Większość BIOS-ów wykorzystuje typ 47 lub wyższyna tzw.dysk użytkownika (user type), co oznacza, że wszystkie podawane parametry sązmienne i wprowadzane ręcznie.Pamiętaj, aby zanotować właśnie te parametry, gdyż mogąbyć pózniej bardzo trudne do określenia.Obecnie dyski EIDE posiadają dodatkowe parametry konfiguracyjne: translation mode itransfer niwie.Dla dysków większych od 528 MB należy zachować parametr transla-tionmode różnie określany w różnych wersjach BIOS-u.Szukaj nazw takich jak: CHS (CylinderHead Sector), ECHS (Extended CHS), Large (to samo co ECHS) lub LBA (Logical BlockAddressing).Jeśli zmienisz konfigurację komputera i nie ustawisz takiej samej wartościparametru translation modę, dane na dysku mogą być niedostępne.Większość BIOS-ówautomatycznie odczytuje właściwości dysków i ustawia właściwie odpowiednie parametry.Możesz mieć jednak problemy z BlOS-ami nie czytającymi tych parametrów lub wprzypadku nadpisania tych ustawień przy wcześniejszej instalacji.Aby móc odczytać dane zdysku, parametr translation mode musi mieć taką wartość, jaką posiadał przy formatowaniudysku.Ustawienie prędkości dysku jest już prostsze.Starsze dyski pracowały z prędkością 8,3 MB/s,co określano mianem trybu PIO 2 (Progremmed l/O modę 2), nowsze natomiast -z prędkością11,1 MB/s (tryb PIO 3) lub 16,6 MB/s (tryb PIO 4).Większość BIOS-ów pozwala na wybórustawienia, można też skorzystać z funkcji automatycznego ustawienia prędkości.Więcej o dyskach dowiesz się w rozdziałach 14.i 15.Jeśli nie podasz właściwej wartości parametrów dysku w programie konfiguracyjnym, niebędziesz miał dostępu do danych.Znam parę osób, którym się to przydarzyło przyrekonfigurowaniu komputera.Jeśli podasz złe dane, najczęściej objawi się to komunikatem"Brak systemu operacyjnego" (Missing operating system) i brakiem dostępu do dysku C.Niestety, nie zawsze wystarczy odczytać parametry dysku z tabeli i wprowadzić je.Tozadziała tylko w przypadku, gdy przy poprzednim konfigurowaniu komputera parametry tezostały właściwie wprowadzone.Miałem do czynienia z wieloma komputerami, gdzie tak niebyło; jedyną metodą, aby dotrzeć do danych na takim dysku, jest określenie tych samychniewłaściwych parametrów.Widać więc, że warto zanotować parametry dysku.Większość komputerów posiada program konfiguracyjny umieszczony bezpośrednio wpamięci ROM BIOS-u.Jeśli posiadasz BIOS Phoenix, uruchamia się go kombinacją klawiszyCtrl+Alt+Esc lub Ctrl+Alt+S.Dla innych BIOS-ów, np.AMI BIOS, program setupuuruchamia się przy starcie systemu; trzeba tylko nacisnąć klawisz Delete.Po uruchomieniu programu spisz wszystkie parametry.Najłatwiej to zrobić drukując je -kombinacja klawiszy Shift+Print Screen wysyła kopię ekranu na drukarkę.Wiele programów konfiguracyjnych umożliwia wpływanie na dany chipset na płycie głównej.Te parametry też należy zanotować.Większość komputerów ma możliwość powrotu doparametrów standardowych w przypadku wyjęcia baterii i straty wprowadzonychparametrów.Komputery z magistralami MCA i EISA posiadają bardziej zaawansowaneprogramy konfiguracyjne, zapamiętujące nie tylko konfiguracje płyty głównej, ale takżewszystkich kart rozszerzeń.Dodatkowo można te ustawienia zapamiętać na dyskietce
[ Pobierz całość w formacie PDF ]