[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Zgodzi się, to wy-prawię wam nie mieszkając wesele.Nie zgodzi się, bierz ją i tak.Jak będzie po harapie, to będziepo wszystkim.Z niewiastami najlepszy to sposób.Popłacze, podesperuje, gdy ją do ołtarza po-wloką, ale na drugi dzień pomyśli, że nie taki diabeł straszny, jak go malują, a trzeciego będzierada.Jakżeście się wczoraj rozstali? Jakoby mi w pysk dała! Cóż rzekła? Nazwała mnie zdrajcą.Mało mnie paraliż nie trzasł. Takaż to zaciekła? Jak będziesz jej mężem, po wiedzże jej, że niewiastom kądziel lepiej przy-stoi niż sprawy publiczne, i trzymaj ją krótko. Wasza książęca mość jej nie zna.U niej wszystko zaraz: cnota albo niecnota, i wedle tego są-dzi; a rozumu niejeden mąż mógłby jej pozazdrościć.Nim się człowiek obejrzy, ona już w sednoutrafi. Utrafiła ci też w serce.Staraj się także ją utrafić. Bóg by to dał, wasza książęca mość.Raz już brałem ją zbrojną ręką, alem sobie potem przy-rzekł, że więcej tego nie uczynię.I co mi wasza książęca mość mówi, żeby ją choćby gwałtem doołtarza prowadzić, to mi nie idzie po sercu, bom sobie i jej przyrzekł, że gwałtu więcej nie użyję.Cała nadzieja, że wasza książęca mość wyperswaduje panu miecznikowi, iż nie tylko zdrajcami niejesteśmy, ale zbawienia ojczyzny chcemy.Gdy on się przekona, to i ją przekona, a wtenczas ina-czej będzie na mnie patrzyła.Teraz do Billewicza pojadę i sprowadzę ich tu oboje, bo mi strach,żeby się ona do zakonu gdzie nie schroniła.Ale powiem waszej książęcej mości szczerą prawdę,że choć wielkie to szczęście dla mnie patrzeć na tę dziewczynę, wolałbym na całą potęgę szwedzkąuderzyć niż przed nią teraz stanąć, bo ona nie zna moich cnotliwych chęci i za zdrajcę mnie po-czytuje. Jeżeli chcesz, to tam kogo innego wyszlę, Charłampa albo Mieleszkę. Nie! Pojadę lepiej sam.Charłamp zresztą ranny. To i lepiej.Charłampa chciałem wczoraj wysłać do chorągwi Wołodyjowskiego, by nad nimikomendę objął, a w potrzebie do posłuszeństwa zmusił: ale to człek niezgrabny i pokazało się, żewłasnych ludzi nie umie utrzymać.Nic mi po nim.Jedzże naprzód po miecznika i dziewczynę, apotem do tamtych chorągwi.W ostatnim razie nie szczędz krwi, bo trzeba pokazać Szwedom, żemamy siłę i nie ulękniemy się buntu.Pułkowników zaraz pod eskortą odeszlę; spodziewam się, żePontus de la Gardie poczyta to za dowód szczerości mojej.Mieleszko ich odprowadzi.Ciężko zpoczątku idzie! Ciężko! Już widzę, że z pół Litwy stanie przeciw mnie. Nic to, wasza książęca mość! Kto ma czyste sumienie, ten się nikogo nie ulęknie.150 Myślałem, że przynajmniej Radziwiłłowie staną wszyscy po mojej stronie, tymczasem, patrz,co mi pisze książę krajczy z Nieświeża.Tu hetman podał Kmicicowi list Kazimierza Michała.Kmicic przebiegł oczyma pismo. %7łebym nie znał intencji waszej książęcej mości, myślałbym, że ma rację i że najcnotliwszy tow świecie pan.Boże, daj mu wszystko dobre!.Mówię, co myślę. Jedz już! rzekł z pewną niecierpliwością hetman.151 ROZDZIAA XVIIKmicic jednak nie wyruszył ani tego dnia, ani następnego, bo grozne wieści poczęły nadchodzićzewsząd do Kiejdan.Oto pod wieczór przybiegł goniec z doniesieniem, że chorągwie Mirskiego iStankiewicza same ruszają ku rezydencji hetmańskiej, gotowe zbrojną ręką upomnieć się o swychpułkowników, że wzburzenie panuje między nimi straszne i że towarzystwo wysłało deputacje dowszystkich chorągwi stojących w pobliżu Kiejdan i dalej, aż na Podlasie do Zabłudowa, z donie-sieniem o zdradzie hetmańskiej i wezwaniem, by się łączyły w kupę dla obrony ojczyzny.Aatwobyło przy tym przewidzieć, że mnóstwo szlachty zleci się do zbuntowanych chorągwi i wytworzypoważną siłę, przeciwko której trudno się będzie opierać w nieobronnych Kiejdanach, zwłaszcza żenie na wszystkie pułki, które książę Radzwiłł miał pod ręką, można było liczyć z pewnością.Zmieniło to wyrachowania i wszystkie plany hetmańskie, ale zamiast osłabić w nim ducha,zdawało się go jeszcze podniecać.Postanowił sam na czele wiernych szkockich regimentów, rajta-rii i artylerii wyruszyć przeciw buntownikom i zdeptać ogień w zarodku
[ Pobierz całość w formacie PDF ]